Dat laatste boottochtje op een septemberavond werd Niels bijna fataal
Het is een zaterdagavond in september, er staat een lekkere frisse bries en het is helder weer. Uitstekende omstandigheden voor de jaarlijkse vlootschouw, een vaarevenement in Kleinpolder in Nieuwerkerk aan den IJssel. “Uiteraard nam Niels hieraan deel”, zegt Jolanda. “Hij is erg ondernemend en houdt van auto’s, vrachtwagens, motoren, scooters en boten. Alles wat snel gaat eigenlijk.” Jolanda appte hem die bewuste avond dat ze ging slapen. ‘Slaap lekker’, appte hij terug.
Meer verhalen uit Huis Middenwest-Brabant
Niels maakte, samen met zijn goede vriend Martijn, nog een laatste vaarrondje voordat hij naar huis zou gaan. Niels houdt van het water, heeft ook een vaarbewijs. “Rond kwart voor één stond een vriend van zijn broer Rick bij ons aan de deur. Hij stamelde dat er iets vreselijks was gebeurd met Niels.” Jolanda en haar man Peter haastten zich naar de plaats des onheils en hoorden dat Niels waarschijnlijk zijn evenwicht had verloren in de boot en zich toen oprichtte. Hij botste met zijn hoofd hard tegen de brug en viel overboord. Martijn snelde direct te hulp en bracht hem naar de kant.
Inmiddels waren de traumahelikopter en de ambulances gearriveerd. Niels werd buiten bewustzijn afgevoerd naar het Erasmus MC in Rotterdam. De verwondingen waren zó ernstig dat er gevreesd werd voor zijn leven. “Die nacht hebben wij in angst geleefd, niet wetend of Niels het zou overleven.” In de vroege ochtend werd Niels na zijn operatie naar de ic overgeplaatst. Hij toonde zijn enorme wilskracht en gaf niet op. Uiteindelijk lag Niels meer dan 25 dagen op de ic van het ziekenhuis.
Warm onthaal
In oktober krijgt de familie goed nieuws: Niels mag door naar revalidatiecentrum Leijpark voor de vroege intensieve neurorevalidatie. Ze nemen direct hun intrek in Ronald McDonald Huis Middenwest-Brabant. Jolanda herinnert zich het warme onthaal door de vrijwilligers: “Ze stelden ons meteen op ons gemak en leidden ons rond in het Huis. Inmiddels is het Huis een heel belangrijke plek voor ons geworden. Zonder deze veilige haven, ons ‘thuis’, hadden wij het niet volgehouden.”
“Het is zo fantastisch dat wij hier in het weekend als gezin samen kunnen zijn bij Niels. Doordeweeks wonen wij afwisselend Niels’ therapieën bij en als hij moet rusten, kunnen wij in het Ronald McDonald Huis uitrusten, eten, koken, wassen en ontspannen. Ook vriendin Noa en vriend Martijn zijn hier inmiddels vaste gasten. Zij zijn er altijd voor Niels. Zo jong allebei, maar ze doen het met zoveel liefde, ontroerend gewoon. In het weekend komt Rick op bezoek bij Niels en spelen we tussendoor met elkaar tafelvoetbal.”
'‘Het is zo fantastisch dat wij hier in het weekend als gezin samen kunnen zijn bij Niels’'
Samen lachen en huilen
“Dat we er voor Niels kunnen zijn wanneer het maar mogelijk is en het leven van alledag zo goed en zo kwaad als het gaat kunnen voortzetten, maakt dat het Huis voor ons zo belangrijk is. De band die we inmiddels hebben gekregen met alle bewoners is heel speciaal. We lachen en huilen samen, troosten elkaar en koken voor elkaar. Alle lieve mensen hier van het Huis zijn zo fantastisch. Ik kan merken dat velen van hen ook het nodige hebben meegemaakt. Het medeleven en de interesse van vrijwilligers en management maken het voor ons dragelijker. Wij zijn geraakt door zoveel liefde om ons heen. Ook al zijn Peter of ik weleens alleen hier, we voelen ons niet verloren.”
Wat de toekomst brengen zal voor Niels is nog onduidelijk. Maar Jolanda, Peter, Rick en Noa zijn hoopvol en vastberaden om hem in alles bij te staan.