Zeven maanden lang was het Huis de plek waar we samen konden zijn
Nadat Nyla was geboren, verbleef mama Naïma zeven maanden in Ronald McDonald Huis Maastricht. Dat waren niet alleen moeilijke maanden voor Naïma, maar ook voor haar gezin thuis. Adin (11) en Mysa (8) gingen doordeweeks gewoon naar school, maar kwamen samen met papa zo vaak mogelijk bij mama en Nyla op bezoek. Gelukkig hebben ze daar vooral mooie herinneringen aan.
Adin en Mysa gingen regelmatig op bezoek bij hun moeder in het Ronald McDonald Huis. In het begin bijna dagelijks. Dat was natuurlijk heel zwaar, elke dag op en neer. “Later gingen we in het weekend met papa in het Huis bij mama logeren”, vertelt Adin. Eerst vonden ze het maar een beetje gek in het Huis. Een grote keuken en woonkamer die je moest delen met allemaal vreemde mensen. “En als we ’s ochtends wakker werden, moesten we zachtjes doen van mama, omdat er ook andere mensen in het Huis waren.” Gelukkig vonden ze snel hun draai en werd het zelfs een beetje ‘normaal’ dat hun moeder niet thuis was, maar bij hun zusje in Maastricht UMC+.
Thuis, maar dan anders
Als de kinderen bij mama in het Huis waren, ging papa ’s ochtends naar hun zusje Nyla. Adin en Mysa konden dan lekker met mama ontbijten, want de aandacht van mama werd natuurlijk het meest gemist doordeweeks. “Mama maakte dan voor het ontbijt pannenkoeken voor ons. Dat vonden de andere mensen in het Huis ook erg lekker. Van mama mochten ze dan ook een pannenkoek pakken. Dat was altijd heel gezellig.” Overdag konden de kinderen lekker spelen, met elkaar of met de andere kinderen én ouders in het Huis. Want niet alleen mama bouwde een band op met de andere gasten, ook de kinderen keken er altijd heel erg naar uit om bepaalde mensen in het Huis weer terug te zien.
’s Avonds maakte het gezin er even een momentje samen van, dan werd er gezamenlijk in het Huis gegeten. Adin: “Ik ging altijd met papa samen koken en mama en Mysa gingen samen de tafel dekken. Samen eten en kletsen, net als thuis.” Adin en Mysa keken er altijd heel erg naar uit om bij hun moeder en zusje op bezoek te gaan. Ondanks dat de kinderen voornamelijk in het weekend in het Ronald McDonald Huis waren, werd het na verloop van tijd voor hen ook echt een tweede thuis. “We gingen vanuit Nyla naar huis, naar ónze kamer. Het eten stond in ónze koelkast en er werd zelfs gekookt op óns fornuis.”
Speciale momenten
Wat de kinderen allebei het leukste vonden, waren de momenten dat Nyla mee mocht naar het Huis. “In het ziekenhuis hoorde je alleen maar gepiep en alarmen. In het Huis was het lekker rustig en waren we echt even samen.” In het Huis gingen ze met hun zusje in de wagen rondjes lopen door de woonkamer en de keuken. Maar het allerleukste was met Nyla in bad gaan. Dat kon in de aparte, luxe badkamer. “Dan gingen we met z’n drietjes in bad met de lichten uit en de sterrenhemellampjes aan en dan zette mama muziek aan. Dat was heel speciaal.”