Onze eerste feestdagen als ouders vierden we in het Ronald McDonald Huis

Tijdens een moeilijke zwangerschap kregen Samantha en Jan  de diagnose tweelingtransfusiesyndroom. Na een zwaar  gesprek moesten ze kiezen: één van de twee laten gaan of het risico nemen met slechts 15 procent kans dat beiden zouden overleven. Samantha: “Op gevoel kozen we ervoor om beide meiden een kans te geven en Moeder Natuur te laten 
beslissen.”

Uiteindelijk worden de meisjes met 26 weken op 11-11-2022 geboren via een keizersnede. Samantha: “Door hun verblijf op de NICU in  Maastricht kwamen wij in het Ronald McDonald Huis terecht. Ik vond dit prima, maar Jan had zijn twijfels over het delen van een huis met vreemden. Toch gaf ook hij zich over, omdat het zo dicht bij de meiden was.”

Angst en liefde

Van november tot en met maart 2023 verbleven de kersverse ouders in het Huis, in totaal 107 nachten. “Het waren maanden vol angst, liefde en bijzondere momenten”, vertellen ze. “In het begin was het vreemd om in een huis vol onbekenden te zijn, ieder met hun eigen heftige verhaal. Met vreemden ontwikkelden we hechte vriendschappen. Je leeft in een situatie die niemand kan begrijpen, behalve de andere ouders. De steun die je van hen krijgt, is onbetaalbaar.” De gezinnen houden elkaar zo op de been in zware tijden. Samantha: “De mannen bespraken onderling hun emoties en dat deden wij vrouwen ook, met alle hormonale kraamtranen en emoties.”

Samantha en Jan hoopten elke dag dat hun dochters de nacht goed doorkwamen. “Helaas werden we ook twee keer gebeld dat de situatie zo heftig was dat we zo snel mogelijk moesten komen. Op die akelige momenten waren we blij dat we rennend door de gang binnen enkele minuten bij onze meiden konden zijn. De hele periode was een heftige nachtmerrie, maar het Huis maakte het draaglijk.”

'Sinterklaas, kerst en nieuwjaar kregen leven en betekenis in het Huis.'

Turbulent

Samantha en Jans eerste sinterklaas, kerst, oud en nieuw en zelfs carnaval als ouders, vierden ze in het Ronald McDonald Huis. “Niet de eerste keren zoals je die verwacht, maar met een heel ander gevoel. De meisjes hebben geknokt voor hun leven. Wij konden iedere minuut bij ze zijn en daardoor liefde geven.”

“De mooie versiering, heerlijke hapjes en cadeautjes van het Huis gaven ons in de donkere dagen een gevoel van warmte en moed.” Wat Samantha en Jan zo fijn en bijzonder vonden – en misschien wel een van de waardevolste momenten – waren de avonden dat er met veel liefde en passie door vrijwilligers of organisaties voor gasten werd gekookt. “Dat was niet alleen fijn, maar soms ook echt nodig. Door alle emoties in een turbulente situatie vergat je soms te eten of had je er gewoon de tijd niet voor. De feestdagen kregen zo toch leven en betekenis. Nu kijken we extra uit naar de decembermaand en vieren we dat we deze momenten samen mogen beleven, met een traan voor de periode die achter ons ligt.”