Het was fijn om vertrouwde gezichten te zien
in een vreemde omgeving
Nietsvermoedend fietste Jasper (toen 12) op een dag in oktober 2021 naar school. Tot hij een auto niet zag aankomen en daarop botste. Hij viel niet zozeer hard, maar kwam erg ongelukkig terecht. De ambulance- verpleegkundigen handelden snel. Met spoed wordt hij naar de kinder-IC in het MosaKids Kinderziekenhuis gebracht. Jasper heeft een scheurtje in zijn schedel en diverse hersenkneuzingen.
Wekenlang werd Jasper in een kunstmatige coma gehouden vanwege de zwelling in zijn hersenen. Het waren vier spannende, kritieke weken. Nicole en Stefan wilden niet van Jaspers zijde wijken en zaten al die tijd zo veel mogelijk aan zijn bed. “We aaiden zijn hand en wang, fluisterden hem toe dat hij moest volhouden en snel beter moest worden.”
Knuffeliger geworden
Van die eerste periode herinnert Jasper zich niet veel. “Vanwege de hersenschade mocht ik zo min mogelijk prikkels krijgen.” Daarom lag Jasper alleen op een kamer, ook bij latere opnames. Wanneer het kon, sliep zijn moeder bij hem. “Papa en mama waren eigenlijk steeds bij mij.” Ondanks dat hij niet veel weet, is hem dat goed bijgebleven.
Strikte coronamaatregelen maakten bezoek niet mogelijk. Naast zijn ouders, kwam alleen zijn broer Simon soms langs. “De band met mama is sterker geworden, omdat zij het meeste bij mij kon zijn in het ziekenhuis”, zegt Jasper. “Zelf ben ik wel wat knuffeliger geworden sinds het ongeluk.”
Dichtbij kunnen zijn
Nicole en Stefan vertelden Jasper dat zij dicht bij hem, in Ronald McDonald Huis Maastricht verbleven. “Ik dacht eerst dat het een soort hotel was”, herinnert Jasper zich. Later kon Jasper zelf op bezoek gaan in het Huis. Jasper: “Ik bezocht de slaapkamer van papa en mama en de woonkamer. Het was er leuk aangekleed. De grote keuken waar iedereen zijn eten kon klaarmaken, was een gezellige plek.”
“We wonen een uur rijden van Maastricht”, vertelt Nicole. “Ik kan me niet voorstellen hoe we het hadden moeten doen als we niet in het Huis konden zijn. Het was zo fijn om dicht bij Jasper te kunnen zijn. En tegelijkertijd is het juist ook prettig dat je in het Huis afstand kan nemen van het ziekenhuis. Er is altijd een luisterend oor en een troostende schouder.” Vader Stefan kon ook vanuit het Huis zo nu en dan werken. “Wanneer het kon, ontvingen we er ons bezoek. Zoals de opa’s en oma’s en Simon.”
'In het Huis is er altijd een luisterend oor
en een troostende schouder.'
Een tweede thuis
Na ruim zeven weken mocht Jasper het ziekenhuis verlaten en kon hij in Adelante revalideren. Opnieuw vond de familie steun in het Ronald McDonald Huis, dit keer in de Kindervallei in Valkenburg. Jasper kwam nog twee keer naar het MosaKids Kinderziekenhuis voor hersteloperaties. De laatste in oktober 2022, toen Jasper een nieuw titanium schedeldeel kreeg en zijn helm af mocht.
Nicole: “Het Ronald McDonald Huis werd ons tweede thuis. Bij de geplande operaties kwamen we al met een tas bood- schappen in de hand inchecken. De vrijwilliger die ons ontving, moest wel even glimlachen.”
Jasper gaat inmiddels naar een prikkelarme Mytylschool. Hij heeft er nieuwe vrienden gemaakt. Jasper mag ook weer voetballen, zijn grote passie. Zijn conditie is weer opgebouwd. Het gaat hem nu op alle vlakken beter dan zijn artsen verwacht hadden.
