"Het was fijn dat mijn ouders dichtbij waren"
Op 31 januari onderging Jim (15) een ingrijpende operatie in het ziekenhuis in Maastricht. Wat aanvankelijk een enkele ingreep leek te zijn, veranderde in een langdurig verblijf met onverwachte complicaties. Dankzij de steun van zijn familie die in Ronald McDonald Huis Maastricht verbleef, wist Jim deze moeilijke periode door te komen.
Jim: “Tijdens de operatie werd een neurostimulator, een deep brain stimulation, geplaatst, omdat ik een bewegingsstoornis heb. Twee weken later werd ik weer opgenomen vanwege een hersenvliesontsteking en een hersenabces.” Dit betekende dat Jim in totaal zeven weken in het ziekenhuis in Maastricht verbleef. Voor een tiener van zijn leeftijd is dit een heftige ervaring, maar gelukkig kon zijn familie dicht bij hem blijven in het Ronald McDonald Huis.
Op het gemak
Eind februari, na enkele weken in het ziekenhuis, bezocht Jim voor het eerst zelf het Huis waar zijn ouders verbleven. “Ik vond het leuker dan ik had verwacht”, zegt Jim. “Het voelde echt als een huis. Ik had niet verwacht dat het Ronald McDonald Huis ook echt gezellig zou zijn. Met lekkere banken, een keuken en zelfs een dakterras. Ik voelde me heel snel op mijn gemak.”
Het feit dat zijn ouders er waren, maakte een groot verschil voor Jim. “Heel fijn, om ze zo dichtbij te hebben, en ook mijn zus was er”, zegt hij. Het gegeven dat zij drie uur van Maastricht vandaan wonen, maakte het Huis des te waardevoller. Zonder deze mogelijkheid had Jim veel gemist. “Het was ook heel fijn dat mijn ouders daar konden koken voor mij. Het ziekenhuiseten ben je wel een keer zat”, legt hij uit. Het Huis biedt een plek voor familie om samen te komen, te koken en te genieten van simpele, maar belangrijke momenten als gezin.
'In het Huis kon ik samen zijn met familie en vrienden.'
Spelletjes doen
De herinneringen die Jim heeft aan het Ronald McDonald Huis zijn warm en dierbaar. “Voetbal kijken met mijn vader, kapsalon bestellen met mijn opa en oma, tiktokken op de bank met mijn zus”, somt hij op. Deze momenten boden afleiding en plezier in een anders moeilijke tijd. Ook het samenzijn met vrienden en familie buiten de ziekenhuismuren was belangrijk voor Jim: “Elke keer als ik bezoek had van ver, konden we uit het ziekenhuis naar het Huis om samen te kletsen, spelletjes te doen en te eten. Ook konden we op het dakterras zitten.”
Nu, enkele maanden later, gaat het goed met Jim. “Ik ben weer helemaal beter, nadat ik in totaal twaalf weken een infuus heb gehad met antibiotica”, deelt hij opgelucht. De steun van zijn familie en de faciliteiten van het Ronald McDonald Huis hebben een belangrijke rol gespeeld in zijn herstelproces.
Jims verhaal geeft het belang van nabijheid en steun in moeilijke tijden prachtig weer. Voor zijn familie betekende het Ronald McDonald Huis niet alleen een praktische oplossing, maar ook een bron van huiselijkheid en ontspanning. Het is een plek waar gezinnen samen kunnen zijn, zelfs in de meest uitdagende momenten, en waar een huiselijke sfeer kan bijdragen aan het herstel en welzijn van een kind zoals Jim.