Elkaar er doorheen slepen
Eind 2015 belandden Moniek, Maike en Maartje alle drie in een eigen rollercoaster, nadat zij veel te vroeg waren bevallen van Max (26 weken), Mees (30 weken) en Ties (28 weken). De drie gezinnen verbleven daarna in Ronald McDonald Huis Maastricht. Het begin van een warme vriendschap.
“In het begin ben je zo bezig met jezelf en de toestand van je kindje, dat je niet direct het contact met de andere bewoners opzoekt”, vertelt Maike. De gezinnen komen elkaar regelmatig tegen op de gang en op de NICU. “Ik zag Maike in het Huis. Meteen was er een soort van klik en herkenning”, aldus Moniek. “Al snel trokken we veel samen op en deelden we onze NICU-ervaringen.” Maartje en haar man kwamen enkele weken later in het Huis. Omdat Moniek en Maike al veel hadden meegemaakt met hun kindjes, konden zij Maartje veel steun geven. Maartje: “We zochten elkaar veel op, we zaten toch allemaal in hetzelfde schuitje.”
Veilige bubbel
Nauw contact met andere gasten in het Ronald McDonald Huis maakt het verblijf volgens de dames een stuk makkelijker. Moniek: “Je leeft in een soort bubbel. Het Huis en de contacten daar voelden heel fijn en warm. Je komt elkaar tegen in een ontzettend spannende periode en dat geeft veel herkenning, ondanks dat ieder verhaal weer anders is. Dat maakt dat je je heel veilig voelt.” Maartje: “We hadden aan één woord genoeg, begrepen elkaar snel. Daarnaast waren we elkaars eerste aanspreekpunt om ons hart te luchten, omdat je toch ver van huis bent.”
Maike: “Voor de buitenwereld is het vaak lastig te begrijpen hoe ingrijpend een verblijf op de NICU is, daardoor was de onderlinge steun zo nodig en ook speciaal. Het gaf ons kracht, maar op een gegeven moment wil je gewoon thuis zijn. Het contact met Moniek en Maartje heeft mij er de laatste weken echt doorheen gesleept.”
Kleine kanjers reünie
En nog steeds is er regelmatig contact. Moniek: “Het is heel fijn om ook na zes jaar nog herkenning te vinden en gewoon je verhaal te kunnen doen zonder veel uit te hoeven leggen.” Maike, Maartje en Moniek hebben ook nog altijd fijn contact met een aantal andere ouders uit het Huis. “Het is altijd fijn om Elisa, Amber, Keano, Kayden en hun ouders te zien, bijvoorbeeld tijdens onze ‘kleine kanjers reünie’.”
Zo volgen ze de ontwikkeling van de kinderen. “Ondanks dat de kinderen het heel goed doen en inmiddels zes jaar zijn, blijven er op verschillende vlakken zorgen. Maar trots dat we op onze grote kanjers zijn!”