Als vrijwilliger kun je iets doen voor een ander

Ieder zijn eigen verhaal

Met 80 vrijwilligers van hele verschillende leeftijden, zijn er ook 80 verschillende verhalen over hoe ze bij Ronald McDonald Huis Maastricht terecht komen.

Danique (24) vertelt:

'Naast mijn studie heb ik altijd verschillende bijbanen gehad. Op Facebook kwam een oproep langs van het Ronald McDonald Huis voor nieuwe vrijwilligers. De vacature wekte mijn interesse, omdat familieleden van mij zelf altijd gebruik hebben kunnen maken van het Huis in Amsterdam. Ondertussen ben ik nu 3 jaar vrijwilliger bij het Huis in Maastricht en geeft het vrijwilligerswerk me nog altijd een goed gevoel.''

Anja (57) werd enthousiast gemaakt door haar zus die al 15 jaar (!) vrijwilliger is in Huis Maastricht. Toen haar jongste dochter ging studeren was dat voor haar het juiste moment om ok vrijwilliger te worden.

Jo (65) is via weer een andere link bij het Huis terecht gekomen.

'Toen ik was klaar was met mijn werkzaam leven, vond ik het tijd om een helpende hand uit te steken in de maatschappij. Ik werd door mijn vrouw, die als kraamverzorgende regelmatig werkt in Ronald McDonald Huis Maastricht, om daar eens te gaan kijken. Ik was meteen enthousiast en heb me al snel aangemeld om als vrijwilliger regelmatig diensten te draaien in “ons” Huis en ik heb mij meteen ook aangesloten bij het klusteam.''

Suzanne (55) heeft een hele persoonlijke drijfveer.

''Ik heb vroeger zelf een situatie meegemaakt dat ons kindje direct na de geboorte in het ziekenhuis moest worden opgenomen. Het Huis bestond toen nog niet in Maastricht, waardoor het een schipperen was van continue op- en neer rijden. Zo'n 4 jaar geleden zag ik een oproep voor vrijwilligers voorbijkomen en heb ik me aangemeld. En daar heb ik geen moment spijt van gehad.''

Het doet iets met je

''Juist door mijn eigen historie weet ik als geen ander hoe belangrijk het is om kort bij je kind te kunnen zijn. Ten alle tijde'', vertelt Suzanne. ''Het is voor onze gasten belangrijk om in een ‘warme’ omgeving te worden opgevangen. Dat beetje extra aandacht kunnen geven om het verblijf van ouders ietwat draaglijker te maken is voor mij heel belangrijk. Een luisterend oor te zijn wanneer ouders hier behoefte aan hebben.''

‘'Ik voel me door het werken in het Huis nuttig voor de maatschappij'', vertelt Anja. ‘'En ook de dankbaarheid van de ouders maakt me blij’'. Jo vult aan dat de ouders met open armen worden ontvangen in het Huis. ‘'De warme reacties van de ouders tijdens en na hun verblijf daar wordt je inderdaad blij van.’' Dat de ene ouder dat meer laat blijken dan de ander, maakt ze niks uit. '‘Heel begrijpelijk, ze zijn in vaak de moeilijkste periode van hun leven in ons Huis en leven van dag tot dag. Dus we hoeven niet overladen te worden met bedankjes.’'

Danique vertelt dat ze blij wordt van het idee dat je in een moeilijke periode in iemands leven een helpende hand kunt zijn. ‘'We nemen de pijn of het verdriet niet weg, maar we proberen op onze manier een steentje bij te dragen in de moeilijke tijd die ouders, broertjes of zusjes en andere familieleden doormaken'’. Danique en Anja zijn ook lid van de kookclub die elke maand kookt voor de gasten in het Huis. ‘'De ouders zijn telkens zo dankbaar. Dan zie je weer dat je met een avondje koken hun een fijne avond kan bezorgen, dat geeft een goed gevoel!’'

Waar ze ook alle drie bij van worden? Dat is van het contact tussen de vrijwilligers onderling. ‘'We werken hier allen met dezelfde insteek: iets willen betekenen voor een ander. Dat verbindt!’'

Word ook vrijwilliger