Twee weken lang mochten we onze Sion niet vasthouden

Moeder Anne Christine: “De avond voor de operatie stond hij blij springend in het bedje op de kinderafdeling. Dat beeld van hem staat in mijn geheugen gegrift.” Zes uur lang wordt hij geopereerd. “De operatie verliep gelukkig goed. Ondanks alle infusen, slangen en zijn wond was hij nog steeds ónze Sion.”

Onherkenbaar

Sions herstel verloopt moeizaam. Hij kermt veel en knapt niet op. Anne Christine en haar man Anthony blijven afwisselend bij hem slapen. Daarnaast verblijven ze in Ronald McDonald Huis Leiden. De zesde nacht gaat Sion verder achteruit. “Om vier uur werd ik gebeld. In een paar minuten was ik bij Sion. Het loopje van het Huis naar het ziekenhuis vergeet ik nooit meer: de straat uit, onder de torens door.” Sion moet opnieuw geopereerd worden vanwege een infectie onder zijn borstbeen.

Twee lange weken ligt hij op de kinder-IC. “Sion lag aan de beademing met een vacuümspons in zijn borst die de infectie direct bestrijdt met antibiotica en vocht afvoert. Hij was opgezwollen, had overal uitslag en was onherkenbaar. Je klampt je vast aan kleine dingen: zijn hartslag die een beetje steeg wanneer ik binnenkwam. Dan dacht ik dat hij het fijn vond dat ik er was.” Na veertien dagen werd zijn borstbeen gesloten en mocht hij rustig wakker worden. “Hij kon niets meer, moest opnieuw leren drinken, zitten, kruipen en afkicken van de medicatie. Maar, we konden hem weer vasthouden. Dat was zo fijn. Anthony zat hele avonden met Sion in een luie stoel.”

‘ Met kerst zijn we dankbaar voor wat we hebben’

Verjaardag vieren

In totaal ‘woonden’ Anne Christine en Anthony zes weken in het Ronald McDonald Huis. “Zo voelde het voor ons. Je hebt er de rust om te koken en je hoofd leeg te maken. Dat helpt om het vol te houden. De vrijwilligers zijn zo lief. Ik weet nog dat ik met een stapel was aan kwam zetten: ze boden meteen hulp aan. Zo fijn dat je op zo’n moment op hen kan terugvallen. Ook praatten we veel met andere ouders. En ik vierde mijn verjaardag in het Huis. Als verrassing zat de woonkamer die dag vol vrienden en familie. Dat was zo bijzonder.”

Na zes weken gaat het gezin naar huis. “Pas toen we konden stoppen met antibiotica en sondevoeding, voelde het als een nieuw begin. Dat was vlak voor Sions eerste verjaardag.” Inmiddels zit Sion in groep 2 van de basisschool en is hij een ondernemende vijfjarige. Het litteken op zijn borst is duidelijk zichtbaar bij bijvoorbeeld zwemles. Maar zijn ouders zien ook onzichtbare littekens. “Zijn ervaringen hebben hem getekend.”

Kerst viert het gezin met zijn vieren; zusje Laurie is drie jaar. “We tuigen samen de kerstboom op, eten kerstontbijt en Sion zingt vooraan samen met andere kinderen liedjes in de kerk. Dan kijken we elkaar aan en zijn we dankbaar voor wat we hebben. Ook denken we aan de gezinnen die op dat moment in een Huis verblijven. Hopelijk lukt het hun om waardevolle herinneringen te maken. En geeft het steun dat ze dicht bij hun kind zijn.”