Luuk zag grauw na zijn geboorte
Hij had een raar piepje bij het ademen
Op het moment dat Annemarie de pasgeboren Luuk op haar buik krijgt, weet ze het meteen: er is iets mis. De volgende dag blijkt dat haar gevoel klopt. Diezelfde avond wordt Luuk per ambulance naar het LUMC gebracht, waar na veel onderzoeken een hartafwijking geconstateerd wordt. Honderd dagen lang lag de pasgeboren Luuk op de IC.
Annemarie: “Luuk was ons cadeautje. Onze dochter Evy was bijna een jaar toen ik een positieve zwangerschapstest in handen had. Heel bijzonder. Ik had een goede zwangerschap. Eigenlijk té goed.”
Leeuwinnengevoel
In november 2014 wordt na een ontspannen bevalling in de avonduren zoon Luuk geboren. “Luuk werd niet gelijk roze na de geboorte”, vertelt vader Ivo. “Hij werd grauwig en had een raar piepje bij het ademen. Ook deed hij zijn oogjes niet open.” De volgende ochtend gaan ze met Luuk naar het ziekenhuis in Gouda. Annemarie: “Ik voelde dat er iets niet klopte. Het was een soort leeuwinnengevoel.”
De artsen in het ziekenhuis vermoeden dat Luuk een longinfectie heeft. Annemarie: “Ik heb nog geroepen: ‘kan het niet iets met zijn hart zijn?’” Na een belletje met het LUMC wordt Annemaries voorgevoel waarheid. Nog dezelfde avond wordt Luuk met spoed naar het LUMC gebracht. “Het was kantje boord”, vertelt Annemarie. “We stapten op een trein waarvan helemaal niemand de eindbestemming wist.”
Vechten voor zijn leven
De kleine Luuk kreeg een klaplong en reageerde ineens niet meer op zijn medicijnen. Diverse complicaties volgden. Ivo: “Hij heeft gevochten voor zijn leven.” Onderzoeken wijzen uit dat Luuk inderdaad een hartafwijking heeft. “Instinctief weet je wat er met je kind is”, zegt Annemarie. Als hij twee maanden oud is, ondergaat Luuk een openhartoperatie. Annemarie: “Maandenlang niet weten waar het naartoe gaat, maakt je machteloos. En dan hadden we ook nog onze dochter, die geen idee had wat er aan de hand was.” Rust vond het gezin in Ronald McDonald Huis Leiden, waar zij verbleven om dag en nacht in de buurt van Luuk te kunnen zijn. Ook de Daktuin, waar de toen tweejarige Evy kon spelen, bood uitkomst.
In elkaars ogen
Ivo: “We waren dicht bij Luuk en hoefden na een rotdag in het ziekenhuis niet in de auto te stappen.” Annemarie: “In het Huis ben je veilig. Niemand stelt moeilijke vragen. Je ziet genoeg in elkaars ogen.” Ook het loopje van het ziekenhuis naar Huis Leiden was voor beiden van waarde. Ivo: “Je wereld staat stil, maar het leven gaat door. Dat zie je dan weer even.” Annemarie: “Ik ben ’s nachts weleens met een kapotte kolf van het Huis naar de IC gelopen. Kon ik daar kolven en gelijk Luuk even kroelen.”
Verschil van dag en nacht
Begin dit jaar onderging Luuk opnieuw een openhartoperatie. Hij herstelde snel, een verschil van dag en nacht met de vorige keer. Het maakte dit verblijf in Huis Leiden anders. Ivo: “Het was superfijn. Niet zo beladen als de eerste keer en Evy snapte er nu meer van.” Annemarie: “Het was vertrouwd.” Ook dit keer genoten Evy en Luuk van de Daktuin. Ivo: “Luuk gaat er ook heel vaak naartoe na zijn controles. Het zorgt voor een positieve afsluiting.”