Pas twee weken na haar geboorte
kon ik Isabelle eindelijk vasthouden
Isabelle is anderhalf jaar oud en onderging al zeven operaties aan haar hart. Hoewel haar groei wat achterblijft, maakt ze het redelijk goed. “Het is een vrolijk meisje”, vertelt moeder Charlotte. “Zo knap dat ze al zonder sonde eet.” Tweelingbroertje Ezra is gezond en heeft een positieve invloed op zijn zusje. “Dat zagen we al in de couveuse op de intensive care. Waren ze samen, dan daalde Isabelles hoge hartslag en steeg haar saturatie.”
Meer verhalen uit Huis Leiden
De tweede helft van de zwangerschap was zeer moeizaam. Bij de twintigwekenecho constateerden de artsen een ernstige hartafwijking bij één van de twee baby’s. Bovendien leek het erop dat er slokdarmproblemen waren. Daarom moest Charlotte voor controles naar het AMC in Amsterdam. Tien weken later kreeg ze zwangerschapsvergiftging en werd ze direct opgenomen.
Ik zal er zijn
“Die eerste weken maakten medici de opmerking dat we ons ernstig zieke kindje beter konden laten weghalen. Voor ons als gelovige christenen is dat nooit een optie geweest”, vertelt Charlotte. De dag na weer een echo met slecht nieuws – de aorta van het meisje bleek aan de verkeerde kant aan haar hart verbonden te zijn – hoorde Charlotte buiten op straat flarden van een bekend christelijk lied: ‘Ik zal er zijn’ van Sela. Dat moest een teken zijn, wist Charlotte. Toen ze even later van haar buurvrouw een kaart kreeg met een deel van de tekst van hetzelfde lied, wist ze het zeker. “Onze zwangerschap was al een wonder. We vetrouwden op God. We bleven bij ons gevoel en onze overtuiging. Want wie zijn wij om te oordelen over leven of dood?”
Door de zwangerschapsvergiftiging was Charlotte erg ziek en bij bijna 37 weken kreeg ze het benauwd. Bij de echo bleek dat er één kindje geen hartslag meer had. De tweeling moest met spoed gehaald worden. “Ons zoontje Ezra had door mijn toestand een slechte start en moest direct naar de verpleegafdeling in Amsterdam. Isabelle werd met gillende sirenes en politiebegeleiding naar Leiden vervoerd. Pas twee weken later kon ik haar eindelijk vasthouden. Silvano ging mee naar Leiden en Ezra en ik bleven in Amsterdam.”
Fijne vriendschap
Haar eerste operatie kreeg Isabelle toen ze acht weken was. Helaas mocht het jonge gezin vanwege alle volgende operaties en complicaties daarna nog niet naar huis. “Silvano drong erop aan om het Ronald McDonald Huis een kans te geven. Iets waar ik eigenlijk weinig zin in had. Maar na de eerste nacht vond ik het er superfijn. We hebben er een fijne vriendschap opgedaan met ouders uit Friesland. Nog steeds hebben we elke week contact.”
''Zelfs Silvano’s oma trapte een paar rondjes bij de spinningmarathon voor het Huis.''
Een jaar later op Isabelles ‘harteverjaardag’ bezochten ze Huis Leiden, dat ze eigenlijk nog steeds een beetje missen. “Iedereen weet dat er Ronald McDonald Huizen bestaan, maar wat er achter de schermen gebeurt, dat begrijp je pas als je het ervaart. Iedereen is zo oprecht hartelijk en doet zijn uiterste best om het gezellig te maken. Dat voelt heel warm.”
Spinningmarathon
Charlotte en Silvano wilden graag iets terugdoen voor Huis Leiden en ze organiseerden een spinningmarathon in de sportschool waar Silvano’s moeder instructeur is. De actie bracht ruim € 6.000 op. “Jong en oud deden mee. Zelfs Silvano’s oma trapte een paar rondjes.”