Zie hoe jij verschil kunt maken
Verhalen uit Ronald McDonald Huis Groningen
Lees ervaringen van gasten, en zie hoe donateurs, vrijwilligers en actievoerders het verschil maken voor Ronald McDonald Huis Groningen. Doe je mee?
-
"Hij is aangereden op weg naar school"
De nachtmerrie van iedere ouder, die heb ik meegemaakt. Het was dinsdag, ik had een cursus van mijn werk en mijn telefoon stond uit, toen er plotseling twee politieagenten het kantoor binnenkwamen. “Bent u de moeder van Jonathan?” Die vraag alleen al… Het angstzweet brak me uit. ‘Ja, dat ben ik. Wat is er?’ De agenten vertelden me dat mijn lieve, stoere zoon, die net 9 jaar was geworden, een ernstig auto-ongeluk had gehad. Hij was op weg naar school aangereden en was er slecht aan toe. Of ik mee wilde komen. Mijn man was al in het ziekenhuis.
-
Vrijwilliger in tijden van corona
Het is half maart wanneer er in de strijd tegen de verspreiding van het coronavirus ook in de Ronald McDonald Huizen maatregelen worden getroffen. Het Huis werkt met minder vrijwilligers, die allemaal in goede gezondheid zijn. Samen met het management vormen zij een kernteam en werken zij volgens een aangepast rooster. Dit alles om ervoor te zorgen dat er steeds zo weinig mogelijk mensen tegelijk in het Huis zijn.
-
Scott en Glenn vergeten soms te ademen
René en Lidy verwachten een tweeling en Lidy heeft al vroeg tijdens de zwangerschap ‘nesteldrang’: de namen zijn bedacht, de geboortekleertjes liggen klaar en thuis is alles al volledig ingericht voor de komst van de tweeling. “Zelfs de vluchttas had ik net een paar dagen eerder al ingepakt en klaargezet”, blikt Lidy terug. “Alsof ik iets voorvoelde.”
Lees meer -
Twee keer met spoed naar het ziekenhuis
De veerkracht van Daniël en Ilana wordt op de proef gesteld als hun grootste angst als ouders waarheid wordt. Zoon Senn komt ter wereld als Ilana nog maar 25 weken zwanger is. Zijn darmpjes zijn ernstig verstopt en hij moet met de ambulance naar het UMC Groningen. Daar ondergaat de te vroeg geboren baby meteen een zware darmoperatie. Zijn bezorgde ouders nemen nog dezelfde avond hun intrek in Ronald McDonald Huis Groningen.
Lees meer -
Boas' broers en zussen herkenden hem alleen nog aan zijn haar
In het grote gezin van Hans en Johanne is een verkoudheid bij een van de kinderen niet iets om meteen gealarmeerd van te raken. Maar als hun jongste zoon Boas (1) hoge koorts krijgt en plotseling helemaal niet meer reageert, slaat de paniek toe.
Lees meer -
Weer thuis
Jeroen en Irene verbleven twee keer meerdere weken in Ronald McDonald Huis Groningen vanwege een aangeboren stembandafwijking van hun zoon Sieb (1). Hoe was het voor hen om na deze heftige periode samen met hun twee andere kinderen Elise (5) en Emy (3) de draad thuis weer op te pakken?
-
Vijf vragen aan Arie Bos
Al meer dan dertig jaar zet professor Arie Bos, hoofd Neonatologie UMCG en kinderarts, zich in om veel te vroeg geboren baby’s een zo goed mogelijke toekomst te bieden. Toen hij met muziektherapie in aanraking kwam, twijfelde hij geen moment over de toegevoegde waarde ervan voor prematuur geboren baby’s.
-
Liefde en steun van opa's en oma's
Soms verblijven er buitenlandse gasten in Ronald McDonald Huis Groningen. Zo ook de familie van de Spaans-Italiaanse Nina (2). Het meisje heeft een dusdanig zeldzame ziekte dat een behandeling in Groningen de beste optie is voor haar. Terwijl moeder Martha voor haar werk in Brazilië verblijft, reist oma Lola samen met vader Enrique af naar het hoge noorden.
-
We mochten Amélie niet aanraken
Lisa is 23 weken zwanger van haar tweede kind als ze hevige bloedingen krijgt. Om te voorkomen dat er weeën ontstaan, is absolute rust noodzakelijk. Vader Maik: “Onze blijdschap en onbezorgdheid waren in één klap weg.” Acht weken later laat de bevalling zich niet langer tegenhouden en komt dochter Amélie ter wereld.
-
BFF's dankzij Ronald McDonald Huis Groningen
Vijf jaar geleden lagen de zusjes van Eva uit Overijssel en Marije uit Friesland gelijktijdig in het Beatrix Kinderziekenhuis in Groningen. Samen met hun ouders verbleven zij – allebei twee jaar oud – in het Ronald McDonald Huis. Tussen de ouders klikte het, maar tussen de peuters ook. Inmiddels zijn de dames zeven jaar oud en nog altijd hartsvriendinnen.
-
Een lach met grote risico's
‘Let niet op haar lach. Ze lacht altijd, ook als ze doodziek is.’ Zo waarschuwen Amar en Aletta nieuwe artsen voor hun eenjarige dochter. Een meisje met grote bruine ogen, dat iedereen toelacht. Ook als haar lever aan het afsterven is.
-
Alexanders verhaal als onbetaalbare levensles
Het is een druilerige zondag als Alexander (6) plotseling moet overgeven. En dat blijft hij doen in de dagen erna. Moeder Nerine neemt hem mee naar de huisarts. ‘Even afwachten en in de gaten houden’, is het advies. Maar dan krijgt Alexander ook last van een stijve nek en moeite met zijn coördinatie.
-
Fiens nieuwe start begint bij bewust afscheid nemen van elkaar
Fien wordt geboren als eerste dochter van Maarten en Marleen. Al snel bleek er iets helemaal mis te zijn. Het meisje had leverschade en haar galblaas en galwegen waren verschrompeld. Een levertransplantatie was op termijn onafwendbaar. Haar vader bleek een match en bijna twee jaar na haar geboorte kreeg Fien een stukje van haar vaders lever. Een nieuwe start voor zowel Fien als haar ouders.
-
Een kleine val met grote gevolgen
‘Als een kind na het vallen direct huilt, dan valt het mee’, was wat Marijke altijd hoorde. Dus toen haar dochter Nina (1,5) na een kleine val het op een krijsen zette, troostte ze haar dochter en maakte ze zich niet al te veel zorgen. Totdat Nina tijdens haar middagslaapje in coma raakte.