Luuk valt tijdens een training van zijn motor en klapt met zijn buik op het stuur
Luuk (9) is een stoere en avontuurlijke jongen wiens grootste liefhebberij motorracen is. Bij zo’n sport is af en toe een keer vallen bijna onvermijdelijk. Maar als Luuk tijdens een training valt en zoveel pijn heeft dat hij kort na de val totaal in zichzelf gekeerd raakt, gaan bij zijn ouders Angelique en Thijs de alarmbellen af. Ze besluiten Luuk naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis te brengen.
De arts bekijkt Luuk terwijl hij nog in de auto zit en besluit dat hij meteen in de ambulance door moet naar het ziekenhuis in Zwolle. Daar aangekomen wordt een buikecho gemaakt, waarop vocht te zien is rondom de nier. Uit een scan die volgt, blijkt dat in de nier een wond zit die ernstig bloedt. Angelique: “Luuk was helemaal ingepakt in beschermende kleding, maar is waarschijnlijk tijdens zijn val net heel ongelukkig op het stuur van zijn motor geklapt. Achteraf denk je: waarom hebben we 112 niet gebeld? Ik dacht aan een gebroken rib, die de hevige pijn veroorzaakte.”
In de ambulance
Luuks bloeddruk daalt zo snel dat het hele medische team uitrukt. Angelique: “Een geluk was dat het vlies dat om de nier heen zit nog intact bleek te zijn. Het bloed bleef daardoor binnen in het vlies. Doordat dit bloed stolde, werd de wond dichtgedrukt.” Om de nier te kunnen redden, moet Luuk naar de intensive care in het UMC Groningen, zodat hij daar intensief gemonitord kan worden. In een ambulance wordt Luuk – vergezeld door een kinderarts, bloed en bloedplasma – naar Groningen gebracht, waar hij vier dagen op de IC ligt. De wond aan de nier geneest wonderwel en Luuk mag al snel naar de verpleegafdeling.
Even bijtanken
Ondertussen heeft Angelique haar intrek genomen in Ronald McDonald Huis Groningen. “Zo super dat die mogelijkheid er is als je zo ver van huis bent. Een kamer voor jezelf waar je je terug kunt trekken en ’s avonds lekker televisie kunt kijken. En zo fijn dat je gewoon een wasje kunt draaien. Thijs sliep in het ziekenhuis bij Luuk, maar kwam dan douchen en even bijtanken in het Ronald McDonald Huis.” Vanwege de coronamaatregelen is het rustiger dan normaal in het Huis. Angelique: “Aan de ene kant was het jammer dat je niet veel andere mensen zag en dat de woonkamers niet veel gebruikt werden. Aan de andere kant was het ook heel fijn dat je enigszins geïsoleerd was. We wilden écht geen corona krijgen, omdat we dan niet meer bij Luuk zouden mogen komen.”
Weer op de motor
Op de verpleegafdeling wordt na een paar dagen begonnen met het mobiliseren van Luuk. Na een kleine terugval, wanneer de nier toch weer even gaat bloeden, herstelt Luuk voorspoedig. Na veertien dagen in Groningen mag het gezin weer naar huis. Angelique: “Dat was aanvankelijk wel spannend. Je bent toch een beetje bang dat het weer gaat bloeden. Gelukkig waren onze andere zoons, Jesse en Finn, die al die tijd bij opa en beppe hebben gelogeerd, supervoorzichtig met hem.” De vraag ‘Wanneer mag ik weer op de motor?’ is dan door Luuk al gesteld. Angelique: “We zijn blij dat hij niet bang is geworden door het ongeluk, maar we zullen als ouders de eerste tijd wel met een ander gevoel langs de kant staan kijken dan voorheen. Maar mettertijd zal het vertrouwen weer groeien.
Angelique en andere ouders vertellen in de film Een dag in het Huis – gemaakt ter gelegenheid van het 30-jarig bestaan van Ronald McDonald Huis Groningen – hun verhaal aan ambassadeur Arno van der Heyden.