Liefde en steun van opa's en oma's
Soms verblijven er buitenlandse gasten in Ronald McDonald Huis Groningen. Zo ook de familie van de Spaans-Italiaanse Nina (2). Het meisje heeft een dusdanig zeldzame ziekte dat een behandeling in Groningen de beste optie is voor haar. Terwijl moeder Martha voor haar werk in Brazilië verblijft, reist oma Lola samen met vader Enrique af naar het hoge noorden.
Als Nina nog maar een paar maanden oud is, wordt ze na een vaccinatie niet lekker: ze krijgt hoge koorts met stuipen. Het gezin wordt vanuit hun woonplaats in Zuid-Spanje voor nader onderzoek doorverwezen naar een ziekenhuis in Granada. Na ruim vier maanden blijkt dat Nina een glycogeenstapelingsziekte type 1 heeft, een zeldzame erfelijke stofwisselingsziekte.
Experimentele behandeling
Behandeling hiervan vindt vaak vanuit huis plaats, maar helaas lukt dat bij Nina niet. Na zes maanden in het ziekenhuis gaat het niet beter en wordt Nina overgeplaatst naar een ziekenhuis in Málaga. Daar verblijven haar ouders voor het eerst in een Ronald McDonald Huis.
Langzaam gaat het iets beter met Nina. Ze groeit en wordt sterker. Maar het blijft moeilijk: elke veertig minuten moet ze voeding toegediend krijgen, omdat anders haar bloedsuikerspiegel te veel zakt. Daarom blijven Martha en Enrique zoeken naar geschikte behandelmethodes en skypen ze met experts van over de hele wereld. Dan blijkt in het UMC Groningen een experimentele behandeling te zijn waarvoor Nina in aanmerking komt.
Een probleem minder
Alle opa’s en oma’s helpen mee om Nina naar Groningen te krijgen. Dat vergt behoorlijk wat logistiek geregel en papierwerk, omdat Martha Italiaans is en Enrique Spaans. Oma Lola komt mee met haar zoon en kleindochter om hen te ondersteunen. Enrique: “Mijn moeder is zó veel bij Nina geweest, ze is echt een van de weinigen aan wie we de zorg voor Nina durven toevertrouwen. Ze spreekt alleen Spaans, maar is het avontuur vol aangegaan.”
Het gezin is extreem dankbaar voor het verblijf in het Ronald McDonald Huis. “Dat was voor ons echt één probleem minder waarover we ons druk hoefden te maken. Het voelde er nooit als een hotel, it almost felt like home. Iedereen is er zo flexibel geweest. Elke keer als we een vraag of probleem hadden, werd er meegedacht en het opgelost.”
Naar huis
Na vijf weken gaat het zo goed met Nina dat ze weer naar huis mag, met haar familie. “Ze is de eerste baby die deze behandeling heeft ondergaan. Daarvoor zijn we eeuwig dankbaar. Nina is ook zo goed als ze nu is dankzij de liefde en de steun van haar opa’s en oma’s.”