De wonderbaarlijke levertransplantatie van Taria- Ann
De oogjes van baby Taria-Ann kleuren na haar geboorte een beetje geel. “Heel normaal, dat trekt waarschijnlijk binnen een paar dagen weer weg”, wordt haar ouders Yela en Sylvester gezegd. Maar het wordt niet beter. En dan heeft Taria-Ann na drie weken ineens ook nog witte ontlasting. Al snel blijkt dat er iets niet in orde is met Taria-Anns lever.
Yela: “We belandden in het UMC Groningen, dat gespecialiseerd is in leveraandoeningen bij kinderen.” Na een onzekere periode, waarin Taria-Ann uitgebreid onderzocht wordt, blijkt dat ze een levertransplantatie nodig heeft. Yela kan moeilijk accepteren dat haar dochter echt levensbedreigend ziek is. “Ik wilde er gewoon niet aan denken, omdat ik dacht dat ze na een transplantatie nooit een mooi leven zou kunnen krijgen.”
Levensgroot risico
Beide ouders worden gescreend om te kijken of ze een stukje van hun lever kunnen doneren. Vader Sylvester blijkt de beste match en heel kort daarna staat de transplantatie op de planning. Yela: “Het ging allemaal zo snel. Voor zo’n transplantatie zijn twee operatiekamers en ongeveer twintig mensen nodig. Een ontzettend spannende dag, waarbij mijn twee geliefden een levensgroot risico liepen.”
Eerst wordt Sylvester geopereerd om zeker te weten dat zijn lever goed is. Dat blijkt gelukkig het geval, en dan gaat ook Taria-Ann naar de operatiekamer. Yela: “Het moment dat ik haar moest meegeven was hartverscheurend. Je weet niet wat er met haar gaat gebeuren, wat ze allemaal voelt en wie zich over haar ontfermt.” Maar de operaties verlopen heel voorspoedig. Sylvester is vliegensvlug weer op de been en ook Taria-Ann herstelt verbazingwekkend snel. Yela: “De dokters zeiden: ‘Taria-Ann mag hier de geschiedenisboekjes in.’”
Vertrouwen in goede afloop
“Zonder Ronald McDonald Huis Groningen had ik niet geweten wat ik moest”, vertelt Yela. “Ik ben zo dankbaar voor het verblijf daar. Dat mijn moeder gewoon kon komen om ons te helpen, dat het er zo schoon en netjes was en dat alles er zo goed geregeld is. Ook het contact met andere ouders was heel fijn. Doordat het met Taria-Ann en Sylvester zo snel zo goed ging, kregen andere ouders ook hoop en vertrouwen in een goede afloop. Heel toevallig kwam Sylvester nog een oud-docent van hem tegen, die ook in het Huis logeerde vanwege zijn te vroeg geboren dochtertje. Bijzondere ontmoetingen waren dat.” Alweer twee Yela: “Mijn geloof heeft me ook heel erg geholpen, en is echt sterker geworden door alles wat we hebben meegemaakt. We zien de manier waarop Taria-Ann het hele traject heeft doorlopen echt als een wonder. Ze is alweer twee jaar geworden. En het gaat heel goed met haar.”