De kinderen hebben er veel last van gehad dat we
na Nouds geboorte niet gelijk als gezin samen waren
Bijna drie jaar geleden komt Noud, de jongste zoon van Sietske en Remko, ter wereld. Hij is de knuffelbeer van de familie en zijn broers Jurre en Sven (9) en zus Isabel (12) zijn stapelgek op hem. Helaas wordt Noud vanaf zijn geboorte regelmatig opgenomen in het UMC Groningen. Hij is verstandelijk en lichamelijk ernstig beperkt en heeft in zijn korte leven al heel veel operaties en ingrepen ondergaan. Tijdens deze opnames verblijft de rest van het gezin in Ronald McDonald Huis Groningen.
Remko: “Toen Noud werd geboren, zaten we midden in de coronatijd en alles verliep moeizaam. De eerste twee weken zijn we als gezin niet samen geweest; we hadden de andere kinderen her en der ondergebracht bij vrienden en familie. Achteraf bleek dat ze er veel last van hebben gehad dat we in deze heftige tijd niet als gezin samen waren. Toen we eenmaal met z’n allen in het Ronald McDonald Huis verbleven, merkten we hoeveel rust dat gaf en hoe belangrijk en waardevol het is om als gezin samen te kunnen zijn.”
Kusje brengen
Sietske: “De andere kinderen kwamen relatief weinig bij Noud in het ziekenhuis, omdat hij op de intensive- of specialcare- afdeling lag. Isabel is iets ouder en rustiger dan de jongens, dus zij ging af en toe mee om Noud een kusje te brengen. Meestal deed een van ons overdag iets met de kinderen en was de ander bij Noud. Daardoor zijn de kinderen het Huis een beetje als een vakantieplek gaan zien.”
Jurre: “Wij vonden het heel leuk in het Huis. Er waren veel andere kinderen met wie we konden spelen en er was veel speelgoed, zoals de autootjes in de keuken waarmee we wedstrijdjes deden. En boven stond een PlayStation die we konden gebruiken.” Sven: “Toen het mooi weer was, zijn we met de bakfiets naar het zwembad geweest. Dat was heel leuk. Ik zou later wel in Groningen willen wonen en studeren.”
Isabel: “In onze eigen kamer was het knus. We hadden alle bedden gezellig tegen elkaar aan gezet. En ik vond de douche in het Huis zo lekker, die wil ik thuis ook wel.” Jurre: “In de winter toen het heel koud was, hebben we een keer met z’n drieën de stoeptegels die de weg wijzen van het ziekenhuis naar het Ronald McDonald Huis schoon geschrobd.”
Poes miauwen
Sven: “Mijn oom stond een keer voor ons te koken in het Huis en hoorde ineens een poes miauwen. Dat was heel grappig, want hij dacht dat het een echte poes was, maar het was de dierenklok in de keuken, die ieder uur een ander dierengeluidje laat horen.” Jurre: “Toen mama jarig was, hebben we net als we thuis doen slingers opgehangen en gezellig taart gegeten in het Huis. En mijn moeder gaf ons veel zelf les, omdat ze juf is. Zo ging alles gewoon een beetje door zoals thuis.”
'Als gezin samen kunnen zijn in het Huis, gaf ons rust.'
Remko: “Ook het contact met andere ouders heeft ons goed gedaan. Iedereen heeft zijn eigen verhaal, met het Huis als gemene deler. Sommige ouders bleken vlak bij ons in de buurt te wonen, daar hebben we ook nog steeds contact mee. Als Formule 1-fan vergeet ik nooit meer hoe we samen met andere ouders in het Huis zagen hoe Max Verstappen voor het eerst wereldkampioen werd.” Sietske: “Los van de grote zorgen om Noud, bracht het Huis ontspanning en gezelligheid. Hoewel Noud kwetsbaar blijft, is hij sterker geworden en leidt ziek zijn niet direct meer tot een ziekenhuis- opname. Hij is vrolijk en geniet van heel veel dingen.”