Bang om alsnog je dochter te verliezen
Sophie (13) is dol op paarden en brengt veel tijd door op de manege met haar vriendinnen en leasepaard Chanell. Op een dag blijft ze wel erg lang weg. Haar ouders Erik en Linda en broer Julian (14) zitten al een poosje op haar te wachten als ze zien dat Sophies telefoonlocatie blijft hangen op hetzelfde kruispunt. Erik: “Net toen we dachten: we gaan ernaartoe, belde de politie bij ons aan.”
Sophie heeft een ernstig ongeluk gehad. Op het bewuste kruispunt is ze op de fiets aangereden en buiten bewustzijn naar MST Enschede gebracht. Daar volgt een lange avond voor Erik, Linda en Julian. Erik: “Haar schedel was kapot, het botlap is die avond verwijderd en het was zeer kritiek of ze het ongeluk zou overleven. Haar gebroken arm en been waren op dat moment echt bijzaak.” Na de operatie wordt Sophie met spoed in een ambulance naar UMC Groningen gebracht.
Kritieke uren
Na twee nachten checken Erik en Linda in bij Ronald McDonald Huis Groningen. Erik: “Toen ik daar voor het eerst in de lift stond, dacht ik: ik hoop dat ik nog vaak in deze lift sta en hier lang zal logeren. Want dat zou betekenen dat Sophie de eerste kritieke 72 uur doorkwam en bleef leven.” Linda: “Het was heel fijn om een eigen kamer te hebben in het Huis. In het begin moest ik erg wennen en had ik genoeg aan onze eigen bubbel. Maar je vindt er op een gegeven moment je draai. Het is geweldig dat het Huis bestaat. We hebben ontzettend veel respect voor de vrijwilligers.”
‘Vanuit mijn raam zag ik hoe mijn ouders en broer van het Huis naar mij liepen.'
Misselijk
Sophie komt tegen alle verwachtingen in die eerste week goed door. Broer Julian logeert dan nog bij familie. Julian: “Het was niet leuk om mijn ouders te missen. Toen ik Sophie voor het eerst op de IC zag, vond ik dat heel moeilijk en naar. Ik werd er letterlijk misselijk van.” Linda: “Na die eerste week werd het ietsje makkelijker, omdat we weer vooruit konden kijken.” Sophie: “In het ziekenhuis vierde ik met mijn familie mijn verjaardag. Dat was heel erg leuk. Ik werd extra verwend met taart, een FC Twente-outfit en gouden sieraden.”
Flashbacks
Na een maand in het UMCG mag Sophie verder thuis gaan revalideren. Een paar weken later volgt een nieuwe opname om het botlap terug te plaatsen. Linda: “Dat leek, vergeleken met wat we allemaal al hadden meegemaakt, iets relatief kleins. Maar er ontstonden complicaties en ernstige bloedingen in Sophies hoofd. We hadden meteen flashbacks naar die eerste dag en waren ontzettend bang haar alsnog te verliezen.” Gelukkig herstelt Sophie ook deze keer goed. Sophie: “Vanuit mijn raam kon ik steeds zien hoe mijn ouders en broer van het Huis naar mij liepen en weer terug. Dat was fijn.”
Inmiddels is Sophie weer volop aan het revalideren en heeft ze zelfs alweer paardgereden. Linda: “Wonderen bestaan echt.”