Het leven lacht Myrthe en Ziad toe
tot Noahs darmen niet in orde blijken
Een nieuw huis, een baby op komst: het leven lacht Myrthe en Ziad toe. Zeker als de 20-wekenecho goed is, lijkt niets het geluk in de weg te staan. Er moet alleen gecheckt worden of de twee vleesbomen in Myrthes buik een soepele bevalling dwarszitten. Bij een extra echo blijken de vleesbomen het probleem niet meer: de darmen van baby Noah zijn niet in orde. Myrthe staat onder strenge controle tot aan de bevalling.
De aanstaande ouders zijn bijna klaar met het verbouwen van hun nieuwe huis als Noah zich aandient. Myrthe: “Ik was blij dat ik niet ingeleid hoefde te worden. Hij kwam op zijn eigen tijd.” Toch verloopt de bevalling niet vlekkeloos. “We wisten dat Noah snel na zijn geboorte geopereerd moest worden, maar het ging al mis bij de bevalling.” Na 27 uur weeën valt Noahs hartslag weg: het wordt een spoedkeizersnede. Dan is er paniek, ze krijgen Noah niet uit Myrthes buik. “Ze weten nog steeds niet waarom.” Als het uiteindelijk lukt, is Noah lang zonder zuurstof geweest.
De baby moet 72 uur gekoeld worden om eventuele hersenschade te beperken. De darmen zijn niet meer de grootste zorg. Slopende momenten volgen. Na een paar dagen wordt er een echo gemaakt, wat vaak een goede graadmeter is voor wat de uitslag van de MRI zal zijn. Myrthe: “Die echo zag er erg slecht uit. Ze zagen een grote vlek. Toen moesten we nog een heel weekend wachten op de MRI.”
Blij met windjes
Ziad en Myrthe slapen als ze worden gebeld voor de uitslag. Myrthe: “We waren zo moe, dat we in slaap gevallen waren. Het ziekenhuis belde dat we moesten komen.” Eenmaal daar worden ze opgewacht door de artsen. De bezorgde ouders verwachten het ergste, maar de MRI ziet er goed uit. Een wonder. Ziad: “Ik zei tegen de neurochirurg: ‘Mag ik even twee minuten huilen? Dan mag je daarna verder praten.’ Ik had tot op dat moment nog helemaal niet gehuild.”
Nu de scan goed blijkt, krijgt Noah meteen een darmoperatie. Hij heeft een darmafsluiting die opgelost moet worden. De operatie lijkt in eerste instantie geslaagd, maar na ruim een week moet Noah enorm spugen. Het jongetje moet weer onder het mes. Maar dat is niet het enige. Noah blijkt een infectie te hebben waarvoor hij antibiotica krijgt, en hij heeft een trombosebeentje. Daarvoor moet hij aan de bloedverdunners, waardoor de operatie risicovoller wordt. “Hij was sneller dan verwacht terug op de kamer, een wonder”, vertelt Myrthe. “En hij laat windjes. Nooit gedacht dat we daar zo blij mee zouden zijn.”
‘Het Huis was onze redding, we zijn iedereen zo dankbaar’
Het Huis als thuis
Noah knapt zienderogen op. Het gaat zo goed, dat vader Ziad na tien dagen weer gaat werken. Maar opnieuw gaat het mis. Terwijl zijn moeder hem vast heeft, gaat Noah opeens achteruit. Zij bedenkt zich niet en rent de kamer uit, naar de artsen. De kleine Noah moet gereanimeerd worden. Ziad haast zich terug en ziet de artsen hard werken om zijn zoon te redden. “Even was het heel erg spannend. Een allergische reactie op een schoonmaakmiddel had ervoor gezorgd dat Noahs hartje stopte. Hij is echt een wonderkind, want hij kwam erbovenop.”
Al die tijd verblijven Myrthe en Ziad in het Ronald McDonald Huis, een plek die ze niet snel zullen vergeten. “We noemen het Huis ons ‘thuis’, want zo voelde het echt. Het was echt een redding in deze situatie. We zijn iedereen zo dankbaar.”