Hij was er slechter aan toe dan hij liet zien
En dan overlijdt onverwachts ook Dennis
In de herfst van 2019 is Mirjam – moeder van drie meisjes – drie maanden zwanger van een tweeling. Juist na de kritieke eerste fase van de zwangerschap begint een periode vol zorgen. Een van de twee kindjes groeit niet goed door een ernstig tekort aan vruchtwater. Mirjam begint met steun van haar dierbaren aan de tot dan toe moeilijkste periode van haar leven.
Tijdens een gewone controle blijkt dat een van de kindjes onvoldoende groeit. “We zijn direct doorverwezen naar Amsterdam UMC, locatie VUmc. Daar zagen ze dat er te weinig vruchtwater in de vruchtzak zat.”
Alles op alles
Mirjam krijgt extra controles, maar kan nog wel een paar weken blijven werken. Zij is docent op een bakkersopleiding. “Net na een praktijkles ging het fout, ik was de magische grens van 24 weken voorbij. Ik voelde dat het niet goed zat en ik ben met grote spoed naar het VUmc gebracht.” Daar blijkt dat Sander – de kleinste van de twee – een keizersnede vermoedelijk niet zal overleven en dat hij het ook in de baarmoeder niet gaat redden. Om acht uur ’s avonds overlijdt hij in de buik van Mirjam. “Het zou veiliger voor mij en Dennis zijn als Sander nog niet geboren werd en hij bij zijn broertje bleef. Alles werd op alles gezet om de tijd tot de bevalling met minimaal tien weken te rekken, zodat Dennis de beste kansen zou hebben.”
Iets meer dan een kilo
Sander wordt geboren op 17 januari 2020, maar Dennis blijft gelukkig in Mirjams buik zitten. “Elke dag werd de ontwikkeling van Dennis gecontroleerd en hij groeide goed. Toch werd hij al op 25 januari geboren, na ruim 25 weken zwangerschap. Hij woog iets meer dan een kilo. Dennis maakte naar omstandigheden een goede start en na een paar uur mochten we voor het eerst buidelen. Dat vonden we allebei heel spannend, hij was zo klein.”
Ondertussen vangen opa en oma de meiden thuis op. Ze slapen en eten daar, maar krijgen er later ook les. De scholen zijn wegens COVID-19 gesloten. Vader Ruud pendelt op en neer: tussen de meiden thuis, Mirjam in het ziekenhuis of Huis VUmc én het nieuwe huis, waarin hij net met een verbouwing was gestart.
Dicht bij Dennis
De weken daarna blijft het leven voor het hele gezin een emotionele achtbaan. Dennis doet niets volgens het boekje, maakt alle ziektes door die vroeggeboren kindjes kunnen krijgen – inclusief een hartkatheterisatie. Mirjam is elke dag dicht bij Dennis, dankzij haar verblijf in Huis VUmc. Opa Tjebbe en oma Dinie zijn in deze periode hun rotsen in de branding: ze zijn er voor het hele gezin, dag en nacht.
Een kleine drie maanden na zijn geboorte overlijdt onverwachts ook Dennis, hij was er slechter aan toe dan hij liet zien. Samen met zijn broertje Sander wordt hij op 28 april begraven in door Ruud gemaakte kistjes. Onder toeziend oog van oma zijn de kistjes door de meiden beschilderd. Dinie: “Het was een droevige maar ook liefdevolle periode. De meiden zaten bij ons op tafel de kistjes te beschilderen. ‘Een echte kunstenaar zit op tafel’, zei ik tegen ze. Het is mooi dat we dit voor Mirjam, Ruud en onze kleindochters hebben kunnen doen.” Mirjam: “Mijn ouders zijn de helden geweest in die rare, speciale en heftige periode. We zijn enorm dankbaar dat zij en andere mensen zo voor ons klaar konden staan. Ik kijk met veel liefde terug op die periode.”