Van over een paar maanden naar over een paar weken naar nú een baby
Peter en Marleen wonen al drie jaar op Sint Maarten als Marleen zwanger wordt van haar tweede kindje. Graag zouden ze de familie direct live willen vertellen dat ze zwanger is, maar door de beperkende coronamaatregelen kan dat even niet. Dus plannen ze hun reis naar Nederland in september.
De familie was blij verrast met dit mooie nieuws. De laatste dag voor hun terugkeer naar Sint Maarten – Marleen was toen 28 weken zwanger – stond er nog een hele toer door Nederland gepland. Maar Marleen had niet lekker geslapen en voelde zich niet lekker. Voor een check ging ze langs bij de spoedeisende hulp in Gouda.
Vitale functies
Marleen werd direct in een rolstoel gezet en zei nog: “Dat is toch nergens voor nodig?” Alle vitale functies van haar en de baby werden gecontroleerd. Gelukkig zagen ze op de echo de baby goed bewegen. De verloskundige zei: “We hebben contact met het ziekenhuis in Leiden, want wij hebben hier te weinig kennis van te vroeg geboren kindjes. Dan zien wij jullie wel weer terug in week 34.” Peter dacht: week 34, hoe dan?
Nog helemaal geen naam
Eenmaal in Leiden wilde de gynaecoloog het nog één uur aankijken, anders ging zij de baby halen. Marleen en Peter waren in shock. Van over een paar maanden naar over een paar weken naar nú een baby. Ze hadden nog geen naam, nog helemaal niets was geregeld. En het stel dacht ook dat hun kindje nog niet levensvatbaar was en dat de artsen de baby wilden halen om Marleen te redden. Ze kampte met een zeer ernstige zwangerschapsvergiftiging. De gynaecoloog stond binnen het uur al weer aan het bed van Marleen. De baby moest echt nu gehaald worden. Tegelijkertijd stelde zij Peter en Marleen gelukkig ook gerust dat het goed zou komen met de baby. In een mum van tijd werd een heel klein hummeltje boven het doek gehouden. Daar was Sven!
Als familie dicht bij elkaar
Na drie dagen werd Marleen ontslagen uit het ziekenhuis en nam de familie haar intrek in Ronald McDonald Huis Leiden. Na twee weken was Sven sterk genoeg om naar een streekziekenhuis te gaan. Marleen en Peter kozen bewust voor het Juliana Kinderziekenhuis in Den Haag. Marleen: “Het Ronald McDonald Huis is hier op het ziekenhuis gesitueerd en als familie konden we zo dicht bij elkaar zijn. Daarnaast kon ik, nog herstellende van een keizersnede, naar beneden schuifelen om bij Sven te zijn.” Grote broer Thijs vond ook zijn plekje in Huis Den Haag.
Inmiddels zijn Peter en Thijs weer terug naar Sint Maarten. Marleen en Sven komen bij opa en oma bij van alles. Ze hopen dat Sven snel mag vliegen, zodat ze als gezin herenigd worden in hun eigen huis. Als dank voor de goede zorgen gaven zij symbolisch een cadeaubon van € 85 van Albert Heijn aan het Huis, omdat het gezin 85 nachten in het Huis heeft gewoond en al die tijd genoten heeft van de heerlijke maaltijden van vrijwilliger Wil op donderdag en de bakkunsten van Janny op vrijdag.