Hoe één telefoontje het leven verandert
Ruim vier jaar geleden gaan Alfred en Petra met hun drie kinderen Rick (13), Youri (9) en Esmé (6) op vakantie naar Tsjechië. Hun oudste zoon Lars (16) blijft thuis. Tijdens de tweede nacht krijgen ze een telefoontje dat hun leven voor altijd verandert. Petra: “De politie vertelde dat Lars een ongeluk had gehad en dat we naar huis moesten komen.”
Alfred en Petra proberen zo snel mogelijk te vertrekken. Maar de slagboom van de camping is dicht en er is niemand te vinden die ’m kan openen. Petra: “We voelden ons compleet ontredderd.” Pas tegen de ochtend lukt het om de camping te verlaten. Rick, Youri en Esmé blijven op de camping met opa en oma, die er ook zijn.
Helemaal mis
Lars is ’s nachts op de fiets aangereden en is er erg slecht aan toe. Petra: “We waren geschokt toen we Lars voor het eerst zagen op de intensive care in het UMC Groningen, hij lag aan allerlei apparatuur.” Alfred: “Aan de buitenkant zag je nauwelijks iets, alleen vanbinnen was het helemaal mis.”
Om dicht bij hun zoon te kunnen zijn, checken Alfred en Petra in bij Ronald McDonald Huis Groningen. Petra: “Zo fijn, we konden met al onze vragen terecht bij de medewerkers. En met de leenfiets konden we snel naar Lars toe, ook ’s nachts.” De rest van de familie is inmiddels weer terug in Nederland. Samen brengen ze de dagen erna tussen hoop en vrees door. Na vijf dagen wordt Alfreds en Petra’s grootste angst werkelijkheid: Lars overlijdt aan zijn verwondingen.
Immens verdriet
Een ontzettend moeilijke tijd volgt. Alfred: “We wonen in een kleine, hechte gemeenschap en ervoeren veel steun en medeleven.” Petra: “Dat was soms ook moeilijk. Kort na Lars’ overlijden begon de coronaperiode en dat was voor ons ergens ook een zegen. Het verdriet was zo groot dat we genoeg hadden aan onszelf, de kinderen en andere naasten.” Alfred: “Zijn broers en zus, vrienden en familieleden hebben het heel moeilijk gehad met Lars’ overlijden.”
Vier jaar later geeft het gezin voor het eerst sinds Lars’ overlijden weer een feest. Petra: “Alfred was 50 geworden en we waren 25 jaar samen. Hoewel het moeilijk was, hadden we ook de behoefte om iedereen die om ons heen heeft gestaan, bij elkaar te hebben. Ook Lars’ vrienden waren van de partij. We zijn nooit vergeten hoe ongelofelijk waardevol ons plekje in Huis Groningen was, waar we dicht bij Lars konden zijn toen hij op zijn kwetsbaarst was. Daarom hebben we onze gasten gevraagd om een bijdrage voor het Huis.” De genodigden brachten maar liefst € 3.500 bijeen. Petra: “We vinden het heel fijn dat we op deze manier iets kunnen terugdoen voor deze bijzondere plek.”
Help mee en doneer
