Hiddes geboorte en zijn overlijden: een verrijking van ons leven

“Hidde werd gereanimeerd en aan de beademing gelegd. Dankzij de artsen heeft hij zijn geboorte overleefd. Hij kwam terecht op de NICU en ons leven veranderde voorgoed.” Wat Hidde mankeerde bleef een raadsel. Regelmatig probeerden de artsen of hij zelfstandig kon ademen. “Elke keer weer een spannend moment. En verdrietig, want het lukte steeds maar niet.” Geen privacy Daniëlla en haar man Edwin verbleven in het ziekenhuis, twee etages hoger dan Hidde. Een eenpersoonskamer met twee losse bedden waar artsen, verpleegkundigen en familie af en aan liepen. “Ongeveer elk uur kwam er wel iemand binnen om mij te onderzoeken, te verzorgen, medicatie te geven of om de kamer schoon te maken. Of om te vragen wat we die avond wilden eten en of ze iets voor ons konden betekenen wanneer ze hoorden dat we verdrietig waren. Ondanks al die lieve en goede zorgen was er geen privacy of een moment om als ouders samen alles te verwerken.” Tot iemand hen attendeerde op Ronald McDonald Huis Zuidoost-Brabant.

Heimwee naar het Huis

Daniëlla en Edwin kregen een eigen kamer, waar ze zich konden terugtrekken. “De ontzettend fijne en warme sfeer die in het Huis heerst, maakt het tot een plek waar ik met heimwee naar terug kan verlangen.” In de woonkamer waren ze samen met hun ouders en er kwamen soms vrienden langs om hen een hart onder de riem te steken. “Onze ouders kookten er dagelijks voor ons. We hadden hun steun zo hard nodig.” Ook aan de vrijwilligers in het Huis hadden ze veel steun. “Als we terugkwamen van Hidde, zagen ze precies wanneer ze ons even met rust moesten laten of wanneer we behoefte hadden aan een gesprekje. De vrijwilligers toonden zoveel begrip, erkenning en troost. Dit medeleven en de aandacht deden ons zo goed.”

Meerwaarde van het leven

Als Hidde drie weken oud is, krijgen zijn ouders – na een spierbiopt in Nijmegen – te horen dat hun zoon te ziek is om te kunnen blijven leven. Twee dagen later wordt de beademing stopgezet en overlijdt Hidde in de armen van zijn moeder. “Tot de dag van vandaag ben ik ontzettend dankbaar dat Hidde in ons leven is gekomen. Dat hij ons tot papa en mama heeft gemaakt. Wij zien zijn geboorte, maar ook zijn onvermijdelijke overlijden, als een verrijking van ons leven. Hij heeft ons doen beseffen wie we zijn, hoe kwetsbaar we zijn en wat de betekenis is van verdriet en pijn, en daarmee ook wat de meerwaarde van het leven is.” Pas een halfjaar na zijn overlijden bleek dat Hidde een ernstige spierziekte had en dat deze erfelijk was.

Dankbaarheid

Daniëlla en haar man zijn dankbaar voor hun verblijf in Ronald McDonald Huis Zuidoost-Brabant. Zo waren zij dicht bij hun zoon en konden ze tegelijkertijd in alle rust alles samen verwerken en tot rust komen. “Daardoor hebben wij een mooie invulling kunnen geven aan de 24 intensiefste dagen van ons leven, van zíjn leven.”