Het was fijn om samen te kunnen zijn
Op 1 oktober 2021 komt Danny (21) thuis van school. Hij moet nog even een werkstuk inleveren en vertrekt op zijn scooter naar Amsterdam-Noord. Een uur later wordt moeder Astrid gebeld. Danny is betrokken geraakt bij een ongeluk. “Ik hoorde dat er een ambulance bij was en dacht direct: dit is niet goed.”

Astrid en vader Annejan stappen direct in de auto op weg naar de plek van het ongeluk. “Door de regen en de vrijdagmiddagspits was het druk op de weg. Toen we daar aankwamen, was het een chaos. Er stonden veel mensen. Politie, ambulances en een helikopter, maar Danny was al meegenomen naar het VUmc.”
Ernstig hersenletsel
Danny wordt met ernstig hersenletsel binnengebracht. Hij wordt beademd en met spoed geopereerd. “We mochten hem nog vijf minuten zien, daarna begon het wachten. Pas om vier uur ’s nachts zagen we hem weer op de IC.” Danny ligt 2,5 week in coma en ondergaat meerdere operaties. Na twee maanden wordt hij overgeplaatst naar revalidatiecentrum Libra in Tilburg, waar hij start met het behandelprogramma Vroege Intensieve Neurorevalidatie (VIN).
In het begin is het zwaar voor Astrid in Tilburg. Een nieuwe omgeving en er is nog veel onzekerheid over het herstel van Danny. “We konden gelukkig terecht in het Ronald McDonald Huis.” Hier vinden Astrid en Annejan steun bij de andere ouders. “Die gesprekken met lotgenoten waren fijn. De positieve verhalen gaven ons kracht.”

Huis als houvast
Astrid en Annejan zijn al die tijd bij Danny in Tilburg. Hun andere twee kinderen verblijven thuis in Almere. “Mijn hart was verscheurd. Ik vond het verschrikkelijk.” Gelukkig zijn ze in de weekenden vaak met het hele gezin in het Ronald McDonald Huis. Ook Danny mogen ze daar vaak mee naartoe nemen. “Zo waren we toch met elkaar. Ik weet echt niet wat ik zonder het Huis had moeten doen. Het gaf ons houvast. Ook de vrijwilligers zijn heel lief, ze doen er alles aan om je te troosten en iedereen leeft met je mee. Het klinkt misschien gek, maar we hebben er ook een fijne tijd gehad.”
Ook de kerstdagen en oud en nieuw brengen ze met het gezin en Danny‘s vriendin door in het Ronald McDonald Huis. “Het was heel fijn om daar met elkaar te zijn en tegelijk heel dubbel. Danny zat nog in de beginfase van zijn revalidatie. Hij kon moeilijk communiceren, maar we waren blij dat hij al iets kon zeggen. Het was nog steeds onzeker hoe de toekomst eruit ging zien. We waren vooral blij dat Danny nog leefde en we bij hem waren.”
Elke dag een stapje beter
Na zes weken verhuist Danny naar het Daan Theeuwes Centrum in Woerden om zijn revalidatie daar te vervolgen. Hij volgt wekenlang een intensief programma. Inmiddels woont Danny weer thuis en is de revalidatie poliklinisch. “Het gaat goed met Danny. Hij leert zonder stok lopen, praat steeds meer in volle zinnen en toont weer emoties. Hij is er nog niet, maar als je Danny zelf vraagt hoe het met hem gaat, zegt hij: ‘Elke dag een stapje beter.’ Stap voor stap wordt Danny weer meer zichzelf.”