"Het geeft mij een goed gevoel dat ik iets blijvends bijdraag"
Margreet (67): “Mijn man en ik hebben Ronald McDonald Huis Leiden opgenomen in ons testament. Wij waren al donateur, maar wilden graag nóg meer doen. Ik heb met eigen ogen gezien hoe belangrijk het Ronald McDonald Huis is. Mijn kleindochter Sterre was pas een paar maanden oud toen bleek dat ze een ernstige hartafwijking had.
Sterre werd met spoed opgenomen in het ziekenhuis en haar leven hing aan een zijden draadje. Ik vond het heel spannend, want het was onduidelijk hoe dit zou aflopen. Maar wat was het Ronald McDonald Huis een verademing. Ik was erg onder de indruk van de warmte en de huiselijkheid die daar hangt. En van hoeveel vrijwilligers er werken! Ik merkte bovendien aan mijn dochter en schoonzoon, en ook aan hun oudere zoontje, hoe belangrijk het was dat ze steeds dicht bij Sterre waren. Het nam veel zorgen bij hen weg. Ze hadden ook veel steun aan de andere bewoners, iedereen leefde erg met elkaar mee. En dan die tuin waar je helemaal tot rust kwam en de keuken waar je met wel zeven gezinnen tegelijk kon koken…
Ik kon alleen maar denken: wat mooi dat dit kan! Hier wil ik aan bijdragen. Ook als ik er niet meer ben, wil ik dat dit doorgaat, dat de Ronald McDonald Huizen blijven bestaan. Mijn kinderen hebben een goede opleiding genoten, daar hoef ik niet extra voor te sparen. Uiteraard krijgen zij ook hun deel, maar ik vind het fijn dat ik, ook als ik er zelf niet meer ben, een klein steentje kan bijdragen aan het geluk van andere families. Dat geeft mij een goed gevoel.”