
Er zijn is al genoeg
“Alleen al aanwezig zijn in de Ronald McDonald Huiskamer is zo waardevol. Met deze kleine moeite dragen we bij aan iets groots: een huiselijke omgeving bieden aan ouders in een moeilijke periode.” En vrijwilligers Jasmin en Ellen betekenen niet alleen iets voor anderen, maar ook voor elkaar. “We zijn dikke vriendinnen geworden.”
Stewardess Jasmin nam elf jaar geleden een jaar onbetaald verlof. “Ik wilde van dichtbij meemaken hoe mijn kinderen groeiden, maar wilde niet alleen maar thuis zijn. Als kind kreeg ik zelf leukemie. Mijn ouders woonden gelukkig dicht bij het ziekenhuis, maar dat geluk hebben andere kinderen vaak niet. Daarom was de keuze snel gemaakt om aan de slag te gaan in de Ronald McDonald Huiskamer in het Wilhelmina Kinderziekenhuis.”
Mag ook leuk zijn
Ellen begon zeven jaar geleden als vrijwilliger in de Huiskamer. “Ik had veel tijd over en wilde graag iets betekenen voor anderen. Dit werk leek mij heel leuk. Eerst dacht ik dat je jezelf bij vrijwilligerswerk moet wegcijferen, maar ik ontdekte al snel dat je er zelf ook plezier in kan én mag hebben.” Ellen begon als invaller, maar werd al snel gekoppeld aan Jasmin.
Tot rust komen
Sindsdien draait het duo om de paar weken samen een dienst. Ellen: “Het lijkt zo weinig: aanwezig zijn in de Huiskamer, beetje opruimen en koffie schenken. Maar het gaat er niet om wat we allemaal doen hier. Dat wij er zijn, betekent dat de Huiskamer open kan. Dat ouders een plek hebben om even tot rust te komen en, als ze dat willen, een praatje kunnen maken.” Jasmin: “Je doet hiermee echt iets voor een ander, dat voelt goed en is nog leuk ook.”
Direct een klik
Jasmin en Ellen voelen zich niet alleen verbonden met de Huiskamer, maar ook met elkaar. Ellen: “Het klikte meteen. We vinden herkenning bij elkaar en kunnen alles delen. Heel bijzonder dat ik door dit werk in de Huiskamer er een goede vriendin bij heb gekregen.”