Elk stapje vooruit is een stapje van geluk
In 2019 wordt na 27 weken zwangerschap de tweede kleindochter van Ria geboren. “Niet alleen het jonge gezin, maar ook de rest van de familie kwam in een rollercoaster terecht”, vertelt Ria. “Er rezen veel vragen, waar op dat moment niemand antwoord op kon geven.” In eerste instantie vangt de andere oma de oudste kleindochter op. “Zo’n 2-jarig meisje snapt er niets van. Ineens duurt het heel lang voordat ze haar papa en mama weer ziet. Dat was niet afgesproken.”
Het gezin verblijft een aantal weken in Ronald McDonald Huis Maastricht, zodat ze samen kunnen zijn. Dit is ook heel fijn voor de oudste dochter, die zo haar mama en papa weer elke dag kan zien. Ria: “In deze periode kwam ik voor het eerst in het Huis om af en toe een uurtje op mijn kleindochter te passen. Zo konden de ouders samen in het ziekenhuis zijn.”
Luisterend oor
Ria is sinds augustus 2022 vrijwilliger bij Ronald McDonald Huis Maastricht. “Het valt me op dat meerdere vrijwilligers een soortgelijke achtergrond hebben, ervaringen met hun eigen kind of kleinkind.” Ria vindt het mooi dat ze een luisterend oor kan bieden aan de jonge ouders die daar verblijven. “Natuurlijk willen niet alle ouders praten, en af en toe is er bijvoorbeeld een taalbarrière en is een schouderklopje genoeg.”
Soms komen ouders binnen na slecht nieuws over de gezondheid van hun kind en storten ze hun hart uit. “Ja, er vloeien tranen, maar het lucht ook op. Als ik de week erna terugkom, is het fijn dat ik verder kan informeren en de ontwikkeling van het kindje kan volgen. Elk stapje vooruit is een stapje van geluk.”
Alles komt samen
Op kerstavond 2022 komt voor Ria op één moment alles bij elkaar. “Ik had dienst, ons kleinkind lag in het ziekenhuis en de rest van het gezin verbleef in het Ronald McDonald Huis. We zaten even een moment bij elkaar. Dat was speciaal. Ik hoop dat het Huis nog lang een thuis mag zijn voor ouders met een ziek kind.” Ria’s kleindochter is inmiddels 3 jaar. “Er zijn nog steeds zorgen, vooral om de kleine meid, maar ook om haar oudere zus en de ouders. Toch zien we genoeg lichtpuntjes. Ze ontwikkelt zich goed en is nu nog afhankelijk van sondevoeding, maar we hebben hoop dat dit nog kan veranderen. Het kan nog maanden duren, maar wat is een halfjaar in dit proces… Ze is een vechtertje, een doorzetter.”