Een oud en nieuw tussen hoop en vrees
Terwijl buiten het vuurwerk het nieuwe jaar inluidt, vecht Tobias – het derde kindje van Marlieke en Kees-Jan – voor zijn leven in het HagaZiekenhuis. De familie brengt de dagen door tussen hoop en vrees in Ronald McDonald Huis Den Haag. “Het Huis voelde echt als een stukje thuis.”
Thuis is normaal gesproken hun net gekochte en opgeknapte woning in een dorpje op het Zeeuwse Schouwen-Duiveland. Zoon Tobias wordt op 24 november geboren. Dochter Mette is op dat moment twee jaar en oudste zoon Quinn is vier. “Op tweede kerstdag werd Tobias ziek”, vertelt Marlieke. “Hij bleef maar spugen. Na twee dagen vermoedde de huisarts dat hij een verdikte maagspier had, waardoor de voeding niet meer doorliep naar zijn darmen. Een dag later bevestigde een röntgenfoto in het ziekenhuis in Dirksland dat.”
Naar de grote stad
Een heftige tijd breekt aan. “Omdat het ziekenhuis in Rotterdam vol lag met coronapatiënten werd Tobias geopereerd in Den Haag. Mijn kleine baby ging met de ambulance naar de grote stad en zat aan allerlei slangetjes vast.” De operatie verloopt goed. “Het leek erop dat Tobias goed herstelde, daarom kwamen de oudste kinderen bij ons logeren in het Ronald McDonald Huis. Ze kregen cadeautjes en er was veel speelgoed om mee te spelen. Ik denk met een warm gevoel terug aan hun tijd daar.”
Stukje liefde
Tobias’ situatie verslechtert ineens op oudejaarsdag. “Hij kreeg een longontsteking en het was de vraag of hij het zou halen. Zijn kamertje stond ineens vol met artsen en verpleegkundigen."
"’s Avonds in het Huis probeerden we alles wat te laten bezinken. Vanwege oudejaarsavond hadden de vrijwilligers voor alle families wat hapjes, oliebollen en een flesje wijn inde koelkast klaargelegd. In eerste instantie wilden we er niet aan beginnen. Wanneer jouw wereld stilstaat, omdat je kind vecht voor zijn leven, wil je niet dat de rest doorgaat. Toch besloten we de fles te openen en wat hapjes te eten. Het was fijn, het voelde alsof we een stukje liefde kregen. Het is ook zo belangrijk om samen te zijn op zulke momenten, je hebt elkaar nodig. Die nacht ging Kees-Jan steeds als ik moest kolven, bij Tobias kijken. Dat kon, omdat we zo dichtbij waren.”
Wonder
Tobias komt de nacht goed door. “Op 2 januari zagen we dat het echt beter met hem ging en op 4 januari mocht hij al naar huis. Wij zien het als een wonder dat Tobias zo snel opknapte. Binnenkort vieren we zijn eerste verjaardag. En komend oud en nieuw verwachten we gewoon in ons eigen huis te vieren – mét Tobias, ons wonderkindje.”
Help mee en doneer
