Dubbel verdriet om je kleinkind en je kind
“Allebei dragen we een afdruk van Juliettes handje bij ons, ik als armband en Jan op zijn manchetknopen”, laat Caroline zien. De dood van hun kleinkind heeft hen allemaal veranderd.
Juliette wordt gezond geboren, maar zowel Caroline als haar dochter Sanne heeft het onbestemde gevoel dat er iets niet klopt. Juliette slaapt veel en eet slecht. Hun moederinstinct blijkt te kloppen: Juliette heeft een zeer snel groeiende hersentumor. “Ik was bij mijn andere dochter, Inge, die ook net een kindje gekregen had, toen Sanne belde en zei ‘Mama, ze gaat dood.’”
Rustpunt
De hele familie verzamelt zich in de Ronald McDonald Huiskamer in het Utrechtse WKZ, en dagen van afscheid nemen volgen. Jan: “De Huiskamer was echt een rustpunt waar we even konden opladen. Iets wat ons op de been hield in deze donkere periode. Vaak lieten we de kleinkinderen daar spelen terwijl de volwassenen om de beurt bij Juliette waren. De vrijwilligers maken het je echt zo comfortabel mogelijk, je verdriet mag er zijn.
Alles samen doen
Sanne en Marnix nemen Juliette mee naar huis, waar ze – pas 17 dagen oud – in hun armen overlijdt. “Ze wilden heel graag alles samen doen, dat heeft hun huwelijk nog sterker gemaakt. Voor ons was dit soms moeilijk, want als moeder wilde ik hen zo graag helpen. Alles wilde ik doen om het goed te maken en ervoor te zorgen dat Sanne geen pijn had, maar dat was onmogelijk. We hadden dubbel verdriet: we waren ons kleinkind kwijt, maar ook een deel van ons kind.”
‘De Huiskamer hield ons op de been in deze donkere periode'
Cadeautjes
Juliettes dood heeft hen allemaal veranderd, vertelt Caroline. “Sanne werd ritueel- en uitvaartbegeleider en richtte de stichting ‘Een Sam voor jou’ op, die anderen steunt in soortgelijke omstandigheden. Zo verwerkte ze haar verdriet en bloeide ze weer op.”
Sanne en haar ouders zetten zich ook in voor het Huis en de Huiskamer. “Cadeautjes kunnen we Juliette niet meer geven, dus op haar verjaardag doneren we jaarlijks spullen aan het Huis en de Huiskamer die ze op dat moment nodig hebben.” Jan: “En sinds Juliettes dood schenken we aan veel meer stichtingen die met kinderen te maken hebben. Zij heeft ons veel sociaal bewuster gemaakt.”
Litteken
Na zeven jaar zijn de scherpe kantjes er een beetje vanaf, al blijft het litteken. “Juliette is een onderdeel van ons leven, ze zit in ons hart. En al klinkt het raar: als we haar samen herdenken op haar sterfdag, hebben we ook lol. Zij heeft de familie uiteindelijk nog hechter gemaakt.”
