Samen
dit grote verdriet dragen
Als Auke in maart 2020 geboren wordt, zijn Wannes en Klasiena dolgelukkig. Toch voelt Klasiena dat er iets niet goed is. Auke is erg onrustig tijdens het drinken aan de borst, kan niet alleen zijn, groeit slecht en wil niet slapen. Wanneer het jongetje scheel begint te kijken, bezoeken ze een orthoptist. Die stuurt hen door naar Amsterdam UMC met de boodschap: het is écht niet goed, houd rekening met retinoblastoom.
Meer kerstverhalen uit de Huizen
In Amsterdam blijkt dat er meerdere tumoren in Aukes beide ogen zitten. Wannes en Klasiena zijn kapot. “Het was vlak voor Sinterklaas en Kerstmis, die feestdagen zijn nooit meer hetzelfde.”
Rijbewijs halen
Eenmaal thuis op Schiermonnikoog wordt het stel opgevangen door familie. Maar al na een week moeten ze weer naar Amsterdam. Aukes linkeroog is te zeer aangetast en moet worden verwijderd. Klasiena: “Ik heb zoveel gehuild, het voelde zo definitief.” Vanuit Huis VUmc gaat het gezin naar het ziekenhuis voor de operatie. “We werden nog gerustgesteld door de nachtvrijwilliger, dat je met één oog ook gewoon je rijbewijs kunt halen. Dat was zo lief.”
Aukes andere oog is behouden gebleven en wordt behandeld met cryocoagulatie, ‘bevriezing’. En zoals het nu lijkt, kan Auke er ook gewoon mee zien. “Hij is nu twee maanden schoon, maar het blijft een spannend traject. Zijn oog was al eerder schoon en toen werden er bij de controle weer nieuwe plekjes gevonden. Dan begin je weer opnieuw.”
Familie nodig
Inmiddels heeft het gezin een vaste routine. Elke keer als ze naar het ziekenhuis in Amsterdam moeten, eten ze bij de ouders van Klasiena. Vervolgens pakken ze de boot en reizen ze af
naar Huis VUmc. “De ontvangst is hartelijk. We zien vrijwilliger Annemie al door het raam zwaaien. We denken dat ze ons staat op te wachten, dat ze inmiddels weet hoe laat we aankomen.”
’s Avonds krijgen ze bezoek van Klasiena’s broer of de ouders van Wannes. Zo dragen ze samen dit grote verdriet. “Dit kun je niet alleen doen, je hebt je familie nodig. We zijn heel blij dat onze familie van dichtbij met ons ervaart hoe zwaar het is. Dat maakt het draaglijk en zo hoef je niks uit te leggen.”
Superleuke speelhoek
Hoe rot de situatie ook is, het verblijf in Huis VUmc wordt altijd als fijn ervaren. “Inmiddels hebben we al tien keer overnacht in het Ronald McDonald Huis. Je bouwt echt een band op met de mensen daar. Het is een fijne, warme plek waar je ook bezoek kunt ontvangen. En Auke vindt het superleuk in de speelhoek. Hij is dol op mensen en aandacht, en in Huis VUmc krijgt hij dat volop.”