De ergste nacht
van hun leven
Marlieke is 24 weken zwanger als ze spontaan weeën krijgt en een bloeding. Een paar dagen later wordt Anna geboren, veel te vroeg. Laurens: “Ben je net ouders en dan zie je zo’n kwetsbaar ukkie liggen, dat komt wel binnen.” Twee weken later beleven ze de ergste nacht van hun leven. Ze worden uit hun bed gebeld.
Laurens: “Gelukkig waren we vanuit het Ronald McDonald Huis binnen een paar minuten in het WKZ. Het was onwerkelijk om door die stille, donkere gangen te lopen.” Op de NICU heerst juist grote drukte, want Anna heeft een zeer ernstige darmperforatie. De arts vertelt hun hoe gevaarlijk dit is en een zeer risicovolle operatie volgt. “We moesten afscheid van Anna nemen voor als het mis zou gaan, verschrikkelijk.” Het urenlange wachten lijkt dagen te duren, maar de operatie slaagt.
Ademruimte
Anna krijgt diverse complicaties en infecties en ligt vier maanden op de NICU. “Meerdere keren vreesden we voor haar leven, maar ze vocht zich er steeds superknap doorheen.” Al wekenlang ligt Anna aan de beademing als Laurens maanden later de afdeling op loopt. “Ik zag weer allemaal verpleegkundigen om haar bedje staan en schrok. Ze bleek haar beademingsslang eruit getrokken te hebben, maar ademde zelfstandig verder. Alsof ze wilde zeggen: nu kan ik het verder zelf wel.” Daarna gaat het steeds beter en mogen ze eindelijk naar huis.
Kolfvaders
Al die maanden is het Utrechtse Huis hun toevluchtsoord, vertelt Marlieke. “Het is een hel als je in het ziekenhuis moet zijn vanwege je zieke kind. Het Huis is dan een heel fijne en huiselijke plek waar je je rust kunt pakken. Waar je even buiten de ziekenhuiswereld bent en het lijkt alsof je een normaal leven hebt.” Inclusief kolven, al gaat dat net iets anders dan thuis. Laurens, lachend: “Elke avond maakte ik met een vast clubje vaders de kolfspullen schoon in de keuken en namen we samen de dag door. Dat was ons laatste rondje.”
Levenslust
Inmiddels is Anna acht en buiten wat littekens hield ze gelukkig niets over aan haar moeizame start. “Ze is een enorme doorzetter vol levenslust. Niet zo gek na alles wat ze heeft meegemaakt. Laatst vroeg ze naar het litteken op haar buik. ‘Daar mag je trots op zijn,’ zei ik, ‘dat litteken heeft je leven gered.’” Anna’s ouders zijn ook doorzetters: meerdere keren deden ze mee aan HomeRide en HomeRun om geld in te zamelen voor Huis Utrecht.