5 vragen aan... Piet
kinderarts-intensivist in het Maastricht UMC+
Piet vertelt over de impact van ziekenhuisbehandelingen op kinderen. “Pijn tijdens een medische handeling is niet altijd te voorkomen, maar met een kindgericht beleid kunnen we prikangst en pijntrauma’s verminderen.”
1. Wat is de impact van een ziekenhuisbehandeling op kinderen?
“Elke medische handeling, van bloedafname tot een operatie, betekent een kans op pijn en angst. Dat is niet altijd te voorkomen. Zeker niet als ingrijpen urgent is. Maar als je kinderen achteraf vraagt: ‘Wat maakte in het ziekenhuis de meeste indruk?’, dan noemen ze niet het ziek-zijn, maar de pijn of angst rondom de behandeling. Dat kan leiden tot pijntrauma’s en zelfs tot minder vertrouwen in de zorg.”
2. Wat betekent dat voor zorgprofessionals?
“Zorgprofessionals hebben een moeilijke rol. Je wilt een kind behandelen om het beter te maken. Maar een medisch noodzakelijke handeling kan juist pijn of stress veroorzaken. Dat is paradoxaal: je moet een kind pijn doen, om de situatie beter te maken. Gelukkig zijn er steeds meer methodes om pijn en angst te verminderen.”
3. Wat voor methodes zijn er om pijn en angst te verminderen?
“Het hangt af van de handeling en de behoeftes van het kind. Bij bloedafname kan een verdovende crème helpen, bij intensievere handelingen past soms een lichte sedatie, een roesje. Ook afleiding met een iPad kan uitkomst bieden. Het belangrijkst is dat zo’n methode systematisch wordt ingepast in de behandelplannen. Dat kost tijd voorafgaand aan de medische handeling, maar als kinderen rustiger blijven en vertrouwen in de zorg houden, is dat een waardevolle investering.”
4. Wat kunnen ouders hierin betekenen?
“De betrokkenheid van ouders is ontzettend belangrijk en complex. Als ouder wil je dat je kind behandeld wordt. Als daarbij dwang nodig is, gaat dat regelrecht tegen je ouderinstincten in. Zorgprofessionals kunnen daarom het best ouders in hun ouderrol laten en ze betrekken bij het overleg voorafgaand aan de behandeling: welke pijnpreventiemethode past bij jullie kind?”
5. Uw kind was ernstig ziek. Had dit impact op uw professionele kijk op pijnbestrijding?
“Mijn dochter werd jaren geleden onverwachts heel ziek, en kwam op de IC terecht. Nog altijd herinner ik me de angst en bezorgdheid van toen. Fysiek knapte ze gelukkig weer op, maar ze ontwikkelde een heftige prikangst. Jaren later speelde dat nog steeds op. Dat inspireerde me om me op professioneel vlak te verdiepen in angst en stress rondom de behandelingen van kinderen. En het helpt me nog altijd bij het mede ontwikkelen van pijnpreventiemethodes.”