5 vragen aan Gerard Slegers
Fotograaf stichting Make a Memory
Als baby’s na 24 weken zwangerschap geboren worden, komen ze in een couveuse terecht. Iets meer dan de helft van de vroeggeboren kinderen overleeft dit. Fotograaf Gerard Slegers maakt als vrijwilliger bij stichting Make a Memory foto’s van zieke of overleden kinderen en hun familie. “De foto’s zijn een heel dierbare herinnering voor ouders.”
1. Hoe bent u betrokken geraakt bij Make a Memory?
“Circa 14 jaar geleden reageerde ik op een oproep van de oprichters Ed en Rian. Ik wist meteen: dit wil ik doen. Het leek me zo waardevol om mijn ervaring in te zetten om voor ouders iets te betekenen.”
2. Wat betekenen de foto’s voor deze gezinnen?
“De foto’s bieden troost en helpen bij de verwerking van het verlies van hun kind. Als je kind te vroeg geboren is en overlijdt, denk je er misschien niet aan om een foto te maken. Maar de foto’s kunnen later een enorme steun zijn. Het komt ook wel voor dat ouders niet direct de behoefte hebben om de foto’s te bekijken als zij ze ontvangen. Het verdriet is dan nog te vers en te pijnlijk. Maar wanneer de behoefte er wel is, zijn de foto’s er. Dan zijn ouders dankbaar dat ze dit kwetsbare moment hebben vastgelegd. Ook voor broers en zussen kunnen de foto’s een fijne herinnering zijn.”
3. Hoe is het om in die kwetsbare situaties te fotograferen?
“Elke shoot is bijzonder, omdat je weet wat het betekent voor het gezin. Nog even samen zijn als familie, in de laatste fase van een leven of na het overlijden, geeft zo’n steun. Een shoot is ook vaak erg emotioneel. Er zijn weleens momenten dat ik de camera even weg moet leggen. Maar meestal komt dat na de shoot, als ik achter de computer rustig de foto’s bekijk. Dan komt het soms hard binnen.”
4. Hoe gaat u daarmee om?
“Als het een zware shoot was, app of bel ik soms met een collega. Gewoon om het er even over te hebben. Dat helpt al om het van je af te zetten. Binnen de stichting is er ook een contactpersoon die je hierbij kan helpen. Omdat je het niet altijd kwijt kan of wil aan je familie of naasten.”
5. Wat betekent dit werk voor u?
“Het is ontzettend dankbaar werk. Elke keer verbaas ik me weer over de warme reactie van de familie. Als fotografen zijn we vrij snel na het overlijden bij het gezin. Maar ondanks hun heftige verdriet, is er gelijk al die dankbaarheid naar ons toe. Dat vind ik zo bijzonder. Als je hoort wat het voor gezinnen betekent, bevestigt het weer voor mij: daarom doe ik dit.”